Üzdün be panpa

Küçük bir çocuktum. Teyzem, teyzemin eşi ve ben üç kişilik bir aileydik. Bir de O vardı. Sadece benim görebildiğim, gölgelerde saklanıp sadece beni izlemekle yetinen, ateş kırmızısı gözlerini benden asla ayırmayan, gece uyurken son gördüğüm, sabah uyanınca ilk gördüğüm şey. Başlarda O'nu sadece benim görebiliyor olmam beni korkutsa da daha sonrasında böylesinin daha iyi olduğunu düşünmüştüm. Beni izliyor ama asla iletişime geçmiyordu. Ta ki o geceye kadar...

Uyur gezer olduğumdan geceleri farklı odalarda uyanmaya alışmıştım. Bu benim için farklı bir durum değildi. Ama bu sefer uyanmayacaktım, uyandırılacaktım. Bir ses, öyle bir ses ki sadece benim işitebildiğim, çatallı, insanın vücudunu buz kesecek, onu delirtebilecek bir ses bana fısıldadı. Uyan, tanışma zamanımız geldi...

Uyandığımda kendimi tuvalette buldum. Çok büyük bir ev değildi ve fazlasıyla eskiydi. Yerde yürürken parkelerin gıcırdama sesleri duyulur ve uykusu çok derin olmayan teyzem uyanıp beni yatağıma geri zütürürdü. Ama bu sefer zütürmemişti. Teyzem değildi bu. O an teyzemin bunları söylemiş olduğunu dileyerek arkamı döndüğümde "O"nu ilk kez hissetmiştim. Tam önümde karanlıktan zar zor seçebildiğim, siyah bir dumanı andıran, kalbime dehşet salan kırmızı gözlü silütet bana bakıyordu. O kadar yakındı ki onu tenimde hissedebiliyordum. Ben sadece 5 yaşında bir çocuktum. 5 yaşında bir çocuk...

Korkmuştum. Gerçekten çok kormuştum. Ses tellerim parçalana kadar bağırmak istedim. Yapamadım. Korkmamamı söyledi o ses. Dost olduğunu söylüyordu. Ben sessizce "Benim hiç dostum yok ki." diyebilmiştim. Bana artık olduğunu ve beni koruyup kollayacağını söylemişti. Ama beni neyden koruyacaktı? "Seni korumaya birkaç saat önce başladım. Seni herkesten koruyacağım." dedi o ses. Bense olanlara anlam veremeden korkmuş ve meraklı bir ifadeyle O'na bakıyordum. "Şimdi uyu!"...

Gözlerimi sabahın ışıklarıyla, hafif bir baş ağrısıyla birlikte açtım. Yatağımdaydım. Bu gün pazartesiydi ve okula gitmem için çoktan uyandırılmış olmam gerekirdi. Biraz daha sıcacık yatağımın keyfini çıkarmak için gözlerimi yumdum. Çok geçmeden uyanmıştım. "O"nu göremiyordum. Zaten aydınlığı sevmiyor olmalı ki gündüzleri pek etrafta görünmezdi. Yatağımdan yavaşça çıktım ve evi dolaşmaya başladım. Odamın karşısında olan teyzemlerin yatak odasına gittim. Odaya girdim ve dehşete kapıldım. Teyzem ve eşi yatakta kanlar içinde yatıyordu. Eniştemin boynunda teyzeminse bileklerinde bulunan bıçak kegibleri ve bu kegiblerden damlayan kanlar gerçekten dehşet vericiydi. Hemen yanlarına koştum ve onları uyandırmaya çalıştım. Teyze uyan lütfen uyan artık... Bu söylediklerim bana dün gece gördüğüm rüyayı anımsattı. O beni dün gece gerçekten uyandırmış mıydı? imkansız. Beni sadece uzaktan izleyebilmeliydi. Bana yaklaşamaz, benimle konuşamazdı. Ya da ben öyle sanıyordum. Ağlamalarımın ve yalvarmalarımın üzerinde evin kapısını çalan komşumuz Seda teyzenin sesi kulağımda yankılanıyordu. Bana kapıyı açmamı söylüyor ve bağrıyordu. Seda teyze gerçekten çok iyi bir insandı. Teyzemin ve eniştemin olmadığı zamanlarda benimle ilgilenir ve benimle oynardı. Bir de kızı vardı. Ondan gerçekten hoşlanırdım. Çocukluk aşkımdı diyebilirim. Seda teyze kapıya vurmaya başladı. Bense sadece teyzemle enişteme uyanmalarını söylüyor, tüm gücümle bağrıyordum. Vücudumdaki kanın beynime hücum ettiğini hissediyordum. Kalbim çıkacakmışcasına atıyordu. Bünyem bu kadarını kaldıramamış olmalı ki oracıkta iki cesedin yanına yığıldım. Son duyduğum şey Seda teyzenin yardım çığlıklarıydı...

rezerve

Rezerve

Üzdün panpa

Devam kanka