Tamı tdıbına bir saat sonra mesaj attım.

Havadan sudan konuştuk ama ben tüm diyalogları ezberledim ve gece yatağımda bir tiyatro gibi tekrarlarım.

Kıvırcık saçlı ay tanrıçasının sözlerini zikrettim birer birer.

Saçlarının sayısınca bir tesbihe boncuk koyulsa tüm gün çekerdim o tesbihi.

Hem de hiç incitmeden.
Hepsini ayrı ayrı severek...

Ertesi gün tarlaya gidecektim.
Traktörü çalıştırdım,bir baktım karşıdan geliyor.

Önceki konuşmadan olacak, gülümsüyor...

Da Vinci, Semanur'un dudaklarını çizse yine o kadar muntazam olmaz..

Kirpikleri kaşlarına değiyor ve ardından gözlerine secdeye varıyor...

Kahverengi gözlerine.

Ama öyle normal bir kahverengi değil.

Delici ve zekice bakışları insanı hipnoz edecek şekilde..

Saçları, beyaz boynunu örten bir yorgan gibi.

Dünyayı örten kar tabakasına benziyor.

Yaz gününde verdiği o muhteşem serinlik..

Traktörün sesi azalıyor.

Zamanın yavaşladığını hissediyorum.

Kulaklarımda yine o uğultu.

Tüm duygularımı en uç noktasında yaşıyorum.