Babam ben lise ikiye giderken emekli oldu bizim mahallede bir kahve salonu vardı ben kendimi bildim bileli vardı. Anlatılana göre 30 seneyi aşkındır var. Babam 15 senedir o kahveye gider ve hep alışkanlık olmuş kahveci bardağı denilen küçük çay bardağı ile çay içer.

Emekli olduğundan beri hep babamın nerde olduğunu bilirim sabah 8 de çıkar. Öğlen yemek yemeye gelir, geri gider akşam 9 da geri gelir. Beşiktaşın maçı olduğu gün 11 e kadar gelmez ve bizim bu grup gibi arkadaş topluluğu var adamlarla kahvede tanışmış her sabah beraber giderler her akşam beraber çıkarlar. 2 ay önce dükkanı 30 yıla aşkındır yöneten adam öldü. Oğulları geldi onlarda işletemedi kira cart curt derken 3 hafta önce kapandı. Babam dükkana o kadar seviyordu ki kapandığı gün çay içtiği kahveci bardağını ve altlığını eve getirdi. arkadaşlarıyla haftada bir buluşur oldu bizimle artık konuşmuyor. Beşiktaş maçlarının sadece özetini izliyor. Dükkandan getirdiği bardaklar çay içiyor ve bize çaycımışız gibi davranıyor. " Dışarda sigara içiyom çayı dışarı getir diyor " Ben bir simit almaya gidiyim Beşiktaş maçı başladığında beni çaldır." diyor. Evi dükkan sanmaya başladı babamın pgibolojisi bozuldu arada bir orelet istiyor bizden.