taksiden indiğimde, tam karşımdaydı. 6 ay aradan sonra onu ilk defa gördüm. hiç değişmemişti hala çok güzeldi . ağzında sigara vardı, arkası dönüktü, daha beni görmemişti, püfür püfür içiyordu sigarayı, her zamanki gibi sigaranın külünü düşürmeden tutuyordu. biraz izledim onu, sonra bana döndü, beni gördü... 5-6 saniye öylesine baktı bana... konuşmak istiyorduk ama konuşamıyorduk, sadece baktık birbirimize... gözleri dolmuştu yine... ilk adımı o attı:
esin: savaş !
(bir şey demedim)
esin: (yanıma geldi, sarıldı bana, itmek istedim onu ama itemedim .) böyle olsun istemedim savaş ! dinle
ben: artık seni dinlemekten bıktım, canın sıkıldı diymi ? 6 ay sonra aklına geldim.
esin: ya bırak şu 6 ayı allah aşkına, 6 ay boyunca sabırlı olmam gerekiyordu. anlamıyorsun, benim yüzünden hayatını maf etmeni hiçbir zaman istemedim.