hüngür hüngür ağlıyordu, alnımdan öpüyordu, özür diliyordu bense gücüm kalmamış bir şekilde yüzüne bakıyordum. kıyamadım beyler, duygusal bir andı yani, affettiğimi söyledim ama işin peşini bırakmayacaktım. bi süre sonra yürümeye başladım ve okula gidecek duruma geldim. o sürede mineyle hep telefondan irtibat kurduk, bi kere olsun evime gelmedi ki bende yanıma gel diyecek kadar gurursuz biri değilim, kendisi düşünmeliydi. cahilliğine verdim, uzun bi aradan sonra okula gittim, sınıfına girdim direk o çocuğu tanıdım ve seslendim;

- kardeşim bi saniye gelir misin?
+ ben mi?
- evet sen.

asansörün orada boş bi yer vardı oraya çektim onu;

- birader hayırdır sana?
+ anlamadım?
- anlattırma, cevapla hemen, sahilde minenin yanında ne işin vardı?
+ ne zaman?
- lan it burda mevzu çıkarttırma erkek gibi doğruları anlat, ne işin vardı dedim?
+ sen kimsin ya gerizekalıya bak.

o an acayip bir sinirim tuttu direk burnuna kafayı gömdüm ve yere yığıldı...