yaz başına doğru ece sakaryadan dönmüş, aldığım puan ise aylar sonra yerleşiğim veterinerlik
fakültesi için yeterli olunca aileme onlardan gizli gizli gittiğim taks idmanlarından söz etmiştim. hayatsal gerekliliklerin önüne geçmediği sürece spor yapmama hiç karşı çıkmayan babam yine arkamda durmuştu. bazı günler eceyle, bazı günlerim ise hakan hocamla geçiyordu.

o yaz 2 yi 3 ağustosa bağlayan gece, ece ertesi sabah tatile çıkacaklarını söylemişti. haftalar öncesinden bildiğim halde içimde oluşan boşluk yine ondan uzak kalmam; sırf ondan izin kopardığım için dahada bi zevkli hale gelen taks idmanlarımın bir amaca hizmet etmiyeceği düşüncesi yine zihnimde oluşuyordu.