4.sınıfta bir beden dersi sonrası soyunma odasına gittik. biz orada bir köşede giyinirken sınıfın en fırlama çocuklarının kahkaha sesleri falan geldi. oraya biraz yaklaşıp baktığımda o fırlama bebelerden biri gibini açmıştı. aslında neredeyse her okulda olan bir durum bu galiba. bu fırlama çocuğa ali diyelim. şaşırtıcı olan ise alinin aletini açması değil. boyutuydu. yani şunu demek istiyorum. ben hayatımda kendi aletimden başkasınınkini görmemiş, ferre izlememiş ve herşeyi sözde duymuş biri olarak. o an şok olmuştum. belki sınıftaki diğer çocuklarda şok olmuştu ama ben dedim ya biraz kendine özgüveni olmayan bir tip olduğum için kendimi sorgulamaya başlamıştım. sorgulama refleksi otomatik oluştu zaten, çünkü gib boyu üzerinden yapılan espriler vardı. her yerde duyardım. abilerimden, onların arkadaşlarından, kendi sınıfımda...
ali sınıfın en iyi futbol oynayanı, güçlüsü, uzunu, sınıfın en güzel kızıyla çıkıyorlar ki ben bu kızdan ölesiye hoşlanıyorum yani şöyle düşünün her gece el ele yürüdüğümüzü hayal ediyorum daha sonra tabi iş ilerliyor o benim gibimi eline alıyor böyle giderken sabah oluyor, uyanıyorum haydi okula.
yani ali zaten bana hep asla kendisi gibi olamayacağımı sürekli suratıma çarpan bir simge gibiydi. birde buna (şuan çok gayce geldiğinin farkındayım ama o zamanlar öyle bir şeyden haberim bile yoktu) alinin büyük ve kıllı aleti eklenmişti. benim o sırada aletim işaret parmağım kadar vücudumda kıl yok. çocuk resmen havasına hava kattı. artık abi gibi görüyorum şerefsizi. bilmem anlatabildim mi? ama çocuktan nefret ediyorum çünkü zorbanın teki aynı zamanda onun gibi olmak için neler vermem. çocuğu kendi en büyük abimle özdeşleştiriyorum. çünkü o da o sırada lise sonda ve baya bildiğin alinin lisedeki hali gibi. dersleri tak gibi ama diğer liseli bebeler saygı duyuyor falan.
bugün yaptığım onca hatayı niyeyse bu ana bağlıyorum. çünkü hayatım boyunca popüler bin çocuk olmak istedim. aslında oldum da üniversitede, hatta en alasını ama benim dönüştüğüm şeyi tanımlamak için bin hafif kalır. anneme küfretmek istemiyorum ama o çocugu bir karaktersiz, midesiz oldum resmen.