ben o süreçte biraz kendimden bahsetmek istiyorum. elife olan ölesiye aşkım biraz köreliyor ama ölesiye üzülüyorum. bazen üç dört tane çocuk onu arasına alıyor sıkıştırıyor, aptal aptal laflar ediyorlardı. zaten yalama oldu bir kerede bize versen... tüm bunlar karşısında diğer kızların bakışları. bende tüm bunlar yaşanırken soru çözer gibi yapıp bakmıyorum. hem kendim üzülüyorum hem de elif izlediğimi görüp üzülmesin diye. benim çok farkımda ya... daha öncede dediğim gibi tüm bu çirkinlikler yaşanırken benim alet hep taş gibi. üzgün hissederken bunu yaşamak. sevdiğini düşündüğün kişi bunları yaşarken? şu an olmuyor bu biliyor musunuz? beni sarsan bir olay yaşarsam ne ciks isteğim kalıyor ne birine yakınlaşma. elifin yaşadığı bu şeyleri bazen evde hayal ediyorum. kendimi alinin yerine koyuyorum. yani o karakter ben oluyorum ve bundan zevk alıyorum. yani ayıpladığım, iğrendiğim alinin yerinde olmak bana zevk veriyor bir de birazcık suçluluk duygusu ama biraz. bazen diyorum bende erkeklerin elifi taciz ettiği zamanlar bende gidip memesini falan tutsam ne olur? zaten o da alıştı. kendimce durumu kafamda aklıyorum. ama tabi ki yapmıyorum. o yaşta şimdiki halimden çok daha akıllı ve merhametli biriymişim. çünkü bu aklımdakileri yaparsam elif üzülür, ben sınıfın gözünde ali ve diğerleri gibi basit biri olurum. yapmadım böyle bir şeyi. pişman değilim. ama videoları ve fotoğrafları düşünüp hayal kurduğum oldu.
benden genç kardeşlerim, benden büyük abilerim haddim olmayarak sizlere bir nasihat vermek istiyorum.

---hayatta hiçbir iyilik ve hiçbir kötülük karşılıksız kalmaz. her firavunun bir musası olur---