elifle fazla samimi değildik ama ben sınıfın kibar ve çalışkan çocuğu olduğum için herkes bana güvenirdi. bir öğle arasında herkes yemek yemeye gitmişken sınıfta bir tek ben ve elif vardı. bahar aylarıydı. havanın güzel olduğunu ve okulun 2 ay sonra kapanacağını falan hatırlıyorum. elif sıranın üzerine oturmuş telefonundan müzik açmıştı. bende çubuk kraker yiyordum. ona da ikram ettim. aldı bir kaç tane ve otursana dedi. yan sıranın üstüne oturdum. ayaklarımıza güneş geliyordu aynı zamanda açık pencereden hoş bir rüzgar esiyordu. müziği değiştirebileceğini söyledi yok dedim(irem-hayalet sevgilim).
öylece oturduk bir 5 dakika. sonra dayanamadım ona neden kaanla yattığını sordum. önce bir bana baktı sonra dışarıya baktı. rüzgar saçlarının yanlarını uçuruyordu. ağzından tek cümle çıktı. 'alinin telefonundan videoları sileceğini söyledi' dedi. daha sonra yukarıda verdiğim bütün ayrıntıları anlattı. yani tüm bu ayrıntıları sınıfta bir tek ben biliyordum. daha sonra sınıf yavaş yavaş doldu. giderken 'bu işin içinden nasıl çıkarım bilmiyorum ama konuşmak iyi geldi' dedi.
aradan tam hatırlamamakla birlikte uzun bir süre geçti, 1 ay kadar okulda sınıflar arası basket maçları başladı. ben tabi ki takımda değildim. ergenleri bilirsiniz. böyle zamanlarda sınıflar birbirine düşman gibi olur küfür ederler kavga çıkar falan. 8-d'yi gibtik, gömdük...
yine böyle bir günde bizim sınıfın takımı soyunma odasına gitti. giyinmek için her sınıfta bir tane sorumlu vardı herkes giyindikten sonra kapıyı kilitleyen ve anahtarı hocaya veren. bizde de onur diye bir bebeydi. sınıf giyindi. ali ve kaan gene yaraklarını açıp bunu 8-c'ye saplayacaz dedi.o an 4.sınıftan beri yaşadıklarım aklıma geldi. aliye olan nefretim, onun gibi olma isteğim, belki kıskançlığım bilmiyorum. tüm sınıf spor salonuna indi.
maç öğlen arasında yapılıyordu. takımlar sahaya çıktı ama spor salonu tıka basa tüm okul orada. maç esnasında ortalık baya karışık bağıranlar, haykıranlar,zıplayanlar. o kargaşada işemeye içeri gittim. baktım beden hocası maçı kontrole elinde çay kupasıyla gidiyor. aklıma bir şey geldi işemeyi bırakıp hocanın odasına gittim tam spor salonunun yanında anahtar masasının üstündeydi. aldım onu üst kata çıktım bizim soyunma odasına açtım kapıyı alinin çantadan telefonu aldım şifre vardı. bende ne yapsam derken. telefonu aldım. kapıyı kilitledim. telefonu tuvalete hiç düşünmeden attım. üstüne işeyip sifonu çektim. o an hiç bir korku yoktu bende. anahtarı yerine koymaya giderken aklıma kaan geldi. kesin videolar ondanda vardı. alinin ona göndermemiş olması mümkün değildi. hatta büyük ihtimalle elifi bu videolarla tehdit edip ikisi gibiyordu. gerçi elifte sanki sözde şikayetçiydi.
tekrar yukarı çıkıp kaanın telefonunu alamazdım. seyircilerin arasına gittim. tezahürat yapıyorum ama nasıl avazım çıktığı kadar. o an zıplarken hocaya çarptım çayı döküldü yere ama biraz. hoca bağırdı yavaş beeee oğlum geri zekalı mısın ne oluyor yani? ne var bu kadar kendini kaybedecek? bende yerime oturdum. sonra kaan sayı attı. herkes bağırıyor. tekrar çıktım yukarı açtım kapıyı kaanında telefonunu aldım. şifre yoktu ama dosyalara bakmakla zaman kaybedemezdim. onuda aldım cebime koydum.tam çıkarken dedim ki ulan sadece sınıfın iki gibicisinin telefonları kaybolursa kabak elife patlar. içeri girdim 2 telefon daha çaldım. hiç seçici olmadım direk aldım 2 ayrı çantadan. ceplerim full ama hırkam ağırlaştı. anahtarları masaya koymaya giderken baktım hoca içeride. kız voleybol takımının maç saatini ayarlıyor. dedim sıçtım. ne yapsam diye düşünürken. odaya girdim hocam az önce olanlar için özür dilerim fark etmedim dedim. o da hala ne oluyor yani? ne zıplıyordun? diyor mal amk. neyse bunlar maçların yazılı olduğu çizelgeye bakıyorlar galiba toplam 5 kişi her sınıftan bir kişi. hoca sandalyeden kalktı masasının yanındaki panoda bir şeyler göstermeye başladı. kızlarda yaklaştı. panoya kıçları bana dönük. o an anahtarı çıkarıp masaya koydum aldığım yere, üstüne de kağıt attım.
sonra maça döndüm ama çaldığım telefonlar hala cepte çünkü zaman kalmadı atmaya. bizimkiler maçı kazandı. bende tüm sınıfla tezahürat yapıyorum. sanki sabahtan beri oradaymışım gibi. bu salaklar giyinmeye çıktı tüm erkeler arkalarında. bunlar giyindi soyunma odasında yer kalmadı aklına esen geliyor. bu iki salak yine açtılar aletlerini soktuk mu soktuk mu ... diyorlar. bir dakika sonra kaan lan telefonum yok demeye başladı. millet bak oğlum çantada altlardadır. diyor. sonra ali de fark etti. sonra hırsız girmiş lan diye kıyamet koptu ama o an telefonlar cebimde. herkes çantasına bakıyor sonuç 4 kayıp millet o 4 kayıp telefonu aramaya başladı amk. amk titriyorum. telefonları kapatmayı unuttum o kargaşada. hoca geldi nasıl olur anahtar bendeydi falan diyor.
o an ayaklarım bildiğiniz titriyor. gidip atmam lazım. neyse kızlarda çıktı yukarı ama elifin surat şok. yandakilere soruyor alininki de çalınmış mı diye. sonra bu ağlamaya başladı ben anlamadım olayı. ali elifin yanına geldi teselli ediyor. elif ağlıyor ya bulan videoları yayarsa?
ben diyemiyorum da ben çaldım diye. neyse o arada tuvalete gittim hepsini attım amk. bir dakika düşünmedim.
kimse benden şüphelenmiyor tabi. resmen hayaletim. hayalet sevgili. telefonu çalınanlar diyor ki hocaya. hocam başta çalıyordu şimdi kapalı. ben içimden gülüyorum.
1 ay sonra mezun olduk. artık liseye yeni ortama yeni insanlara gidecektim. elifle o günden 7 yıl sonrasına kadar görüşmedik. aliyle memlekete gittiğimde hep karşılaşıyorduk ve hala karşılaşıyoruz. kaan'ı bir kere ankarada metroda gördüm. o beni tanımadı. ancak boyu benden bir karış kısaydı ve tipsizin tekiydi.
bu günlük bu kadar anlatıcam. hayatımı şekillendiren ilk basamağı anlattım. sonraki basamaklar benim için daha büyük kötülükler, iğrençlikler barındırıyor. onları da yarın anlatırım. hepinize iyi geceler.