unbelievable my7

Büyük Adamlar Asla iyi Hatırlanmazlar

Sadakat, dünyadaki en küstahça şeydir. Peki nedir "sadakat"? Mısıroğlu'nun izinden gidenler midir "sadık"lar? Yahut, sırf babalarını bu yolda bulduklarından körü körüne bağlananlar mıdır? Elçiye "mecnun, zeki bir yalancı, şizofren" diyenler midir sadıklar? Yahut Büyük Önder'in "din düşmanı" iddiasıyla öldürülmesine fetva verenler midir? Haci'ya tak atıp TCMA'yı övdüğünü sanan gevşekler mi sadıktır? Not için hocanın keldıbını ayet kabul eden huur evlatları mıdır yoksa sadık kesim?
Kimdir "omega"? Sınıftaki "kimseyle konuşmayan çocuk" mudur, yoksa Sherlock'un ağzından duyduğu itirafa rağmen inanmayan Watson mudur?
Sadakat, en küstahça şeydir. Ama sadık "Atatürkçü olup daha ilkelerini sayamayan, iktidara paso tak atan" gevşekler değildir. Ama sadık "iktidarcı olup 'yol yapılmasıyla' övünen, muhalefete paso tak atan" gevşekler değildir. Sadıklar, Hitler'in arkasına (veya önüne) aldığı Nazi Almanyası halkı değildir asla.
"Büyük adamlar, asla iyi hatırlanmazlar."
Bu sözü kendi aklımda duyunca bana da garip gelmişti, itiraf etmeliyim. "Neden?" dedim, "en somut örneği Atatürk varken nasıl böyle bir şey söylerim?". Sonra dank etti aklıma Mısıroğlu'na inanabilen bir kitleye sahip olduğumuz. "Ama muhafazid var, ateistler tarafından bile takdir edilen" dedim, eh, sonradan fark ettim "şizofren, yalancı" denildiğini. "Ee, TCMA var abi onlar yoksa" demedim tabi ki, durumun vehametini fark edeli çok olmuştu çünkü. Bütün bunları aklıma getiren "Sherlock Holmes" idi. Dizide de "çözülemeyen vakaları çözen, belki de dünyanın en zeki insanı", günün sonunda gazetelerde "Sahte Dahi" manşetiyle yer bulmuştu. Kim sadıktı gerçekten? Kitle mi?
Neydi peki bu adamların hepsinin kötü hatırlanmasına sebep olan?
"Kıskançlık", "Senden iyisini etrafında istememe"; ne dersen de.
"Peki neden ?
Neden dişiler erkeklerden nefret eder ?
Cevap yine çok basit: Senden daha iyisini etrafında istemezsin." der TCMA.
isimleri bu yüzden "kadınlaşmış betalar"dır.
Betalar asla onlardan üstün olan birinin varlığına inanmak istemezler, haci'nın da dediği gibi bu onun ufak dünyasında kurduğu "mükemmellik" hayallerini yıkıp ona büyük bir acı çektirir. Bu yüzden yakınlarında olduğun her an sana tak atıp "itibarsızlaştırmaya" çalışırlar. Ve bu yüzden gerçek olana değil, "işlerine gelene" inanırlar.
Kitle, güdülmek için vardır. Kitlenin aklı yoktur, duyguları vardır. Kitle, aklı olanların olmayanları gütmesini sağlayan dahiyane bir araçtır.
Bu yüzdendir ki kardeşlik bir "kitle" değildir.
Peri masalları varken gerçekleri kim ister ki? Harikalar Diyarı'nda takılmak yerine neden bu taktan dünyanın derinlerine inmeye çalışır ki bir insan, çalışır mı? Hayalinin 3 kelime (evli, mutlu, çocuklu) olmasını kim istemez ki?
Ben.
Ben istemem peri masallarını, getirin gerçekleri dizin önüme.
Ben çalışırım, ödülü ancak Allah'tan bekleyerek.
Ve ben istemem bir şarkı sözünde geçebilecek kadar aptal olmayı.
Çevresinde olanları; Irak'ta, iran'da, Türkiye'de olanları; dünyada olanları görebilenlerdir aklı olanlar.
Hatırla: Elçiye, TCMA'ya, Büyük Önder'e, Sherlock'a olanları.
Ve unutma: Gazeteler ancak peri masalları okur.
Ve büyük adamlar, asla, ama asla iyi hatırlanmazlar.