hayat üzerine saçmalamalar

evet geldik gene, i'm back bitches.

gene bir jack kerouac okuyup hayatı bir yazarın anlatımı ile yaşamaya başlayınca aklıma yazmak geldi. yazmak gelince de 7 yıllık bu kişisel blog geldi aklıma ve işte buradayız. bir arkadaşım jack kerouac sevme sebebim olarak çünkü onunla büyümüşsün, sen büyüdükçe o da sonraki kitaplarında yaş olarak büyümüş şeklinde bir tespit yaptı. ilginç gerçekten, neden olmasın. yolda'yı okuduğum sene 2010 yazı olabilir, buradaki yazılarım da biraz sonrasında başlıyor. zaten sözlük açılmamıştı kitabı okuduğumda. her neyse, jack biraz puşt bir adam ama kitabını ilk okuduğumda vay be arkadaşım gibi geliyor demiştim. hatta eski yazdığım yazılarda üslubundan izler bulabiliyorum. böyle düşünmeden aklına geldiği gibi akıcı ve sarhoş yazımı hayatın kendisi gibi geliyor, bunu da etkileyici buluyorum. bir de yazının kendisi aynı yolculuğun nereye varacağından çok yolculuğun önemli olması gibi. anlattı şeylerin bir önemi yok. insanda gündelik hayatta yaşadığı çok acayip olmayan ama günlük rutininden de farklı olan şeyleri heyecanlı heyecanlı anlatma isteği doğuruyor.

neyse bu kadar jack yeter. ben bu aralar nasılım ona gelelim. kendimi iletişime kapattım sanırım. insanlar konuşurken dinlemiyorum, çoğu kez yapıyorum bunu, bir şey söylerken bile cümlemin yarısında ilgim kaybolmuş başka bir şeyi düşünüyor bulabiliyorum kendimi ve bu çok taktan bir özellik. biri beni dinlemediğinde yaptığım şeyin ne kadar taktan olduğunu daha iyi anlıyorum. yıllar içinde değişmeyen tek şey sanırım bu dertli tasalı halim.