- horaustaa bey! nereye gidiyorsunuz?
- 1 dakika lütfen!

işte o an, hard core ciksi keşfettiğim andı(artık ablanın memeleri umrumda değildi!). ulan! bıraksana kadın beni! resepsyona geri dönmemi istiyordu. gerisinde durduğu masa bana idam sehpam gibi geliyordu. bazı arkabaların sırıtan bakışları altında isteksizce geri döndüm. özlem'i hastaneye getirdiğimde başka yakını olmadığından mal gibi senetleri ben imzalamıştım. özel hastane, senetsiz almıyor adamlar o zamanlar. e kredi kartı da yaygın değil o yıllarda. gerçi yaygın olsa ne yazar. bende ne işi var. yaş 19. 300000 liralık senet var ortada. hastane kasası açılmadan ve senet mevzu çözülmeden bir yere gidemeyeceğim söyleniyor. umutsuzca gece tanıştığım halasına baktım. silahlı abi ve halası hariç başka hiç bir akrabasıyla muhattap olmamıştım. bir mukayese yapılınca kız tarafı daha adil gelmişti. tahmin ettiğim gibi aile hiç itiraz etmeden masrafları karşılayacaklarını söyledi. ama hastane parayı nakit istiyordu(sonuçta kızın durumunun gerçekten ağır olmadığı ortaya çıkarsa paralarını alamazlardı).