Boş bir yere oturduk. içerisi doluydu. Dışarıdaki kısma oturmak zorunda kaldık. istersen başka yere gidelim dedim. Yine gülümseyerek kafasını iki yana salladı. Benim içim kıpırdanmaya başladı bu halini görünce. içecekleri söyledik. Kısa süreli sessizliğin ardından yağmur dedim çekinerek. Kafasını çevirdi. Gözlerini görünce cesaretim kırılıyordu. içimde tarif edilemez duygular birbirine girmişti. Senin bana o gün durakta sorduğun sorunun cevabını vermek istiyorum dedim. Gülümsedi unutmadın demek hala dedi. Ben seninle ilgili olan hiçbir şeyi unutmam ki zaten dedim. Yüz ifadesi değişti. Önüne baktı. Biraz yanakları pembelesti. Utaninca önüne baktığını da biliyorum. Ayağınla taşlarla oynadığını da dedim. Yüzündeki tebessüm yerine bir donukluk gelmisti. Yanlış yaptığımı düşünüyordum ancak bu saatten sonra dönüşüm olmadığını da biliyordum. Aslında bende utangaç biriyim bunları seninle konuşmayı bırak bu masaya bile oturmam mucize sayılır dedim. Sadece kafasını sallıyordu. Biraz durduktan sonra yağmur dedim yeniden. Bu sefer efendim dedi. Sesi öyle yumuşak öyle içten geldi ki boğazım dugumlendi. Sesi dahi ona aşık olmak için bir sebepti. Ben seni aylardır uzaklardan seyrettim. Ufak bir tesadüf ile şimdi buradayız. Ben bu tesadüfün bir nedeni olduğunu düşünüyorum. Sana içimdekileri soylemem için verilen bir fırsat bu belki de. Yağmur senin bana uzaklardan bir bakışın benim tüm haftamı mutlu gecirmeme neden oluyordu. Bir tebessümünü görmek için haftalarca beklediğim oldu. Şimdi ben o gülüşü ve o bakışı uzaklardan değil tam karşında izlemek istiyorum. Yağmur ben seni seviyorum.