Cevap gelmedi. Uyumuştur diye düşündüm. Olup bitenler hayal gibi geliyordu. Tüm günümü gözden geçirirken uyuyakaldım. Sabah dışarıyı izlerken mesaj geldi. xsnafu mine evde yok yerimden kalkamıyorum ateşim var yazdı. Mine kim lan diye düşünürken ev arkadaşıdır diye düşündüm. Mine ne zaman geliyor yazdım. iki gün önce memleketine gitti bilmiyorum dedi. Bir şey yazmadan hemen dışarı çıktım. Birkaç çorba malzemesi ve abur cubur aldım. Yağmurun evine gittim. Kapıyı çaldım. Açan yoktu. Birkaç dakika bekledim yine tık yoktu. Telefonla aradım. Biraz çaldıktan sonra açtı. Yağmur kapıyı aç dedim. Anlamadım dedi. Disardayim kapıyı aç dedim. Az biraz sonra kapı aralandi. Yüzü solmuş, saçları dağılmış çok bitkin görünüyordu. Eğer istersen ateşin geçene kadar durayim sonra giderim dedim. Eğer istemezsen yani rahatsız olursan tabi şunları vereyim ben diye sacmalarken kapıyı açtı. Yüzünde zoraki bir gülümseme vardı. Ağır ağır uzandığı yere gitti. Bende onu takip ediyor bir yandan da etrafa bakıyordum. Bir koltuğa ellerimdeki posetlerle oturdum. Ne yapacaksın onları dedi gülümseyerek. Poşetleri unutmuştum. Bunlar çorba için dedim. Ne çorbası dedi. Mercimek dedim. Yine gülümsedi onu demek istemiyorum yapabilir misin ki dedi. Tabi dedim. Yerimden kalkip yanına gittim. Alnına degdim. Alev gibi yanıyordu. Utanarak ve kekeleyerek şey duş alsan sanki iyi olur dedim. Çok halsizim dedi. Bir bez bulup alnına koydum. Sen uzan ben geliyorum diyerek çorba yapmaya başladım.