Ne izleyelim dedim. Sana bırakıyorum dedi. 500 days of summer filmini açtım. Daha önce izlemiştim ama izlememiş gibi yapıyordum. Yan yana oturduk. Aldığım abur cuburlari açıp izlemeye başladık. Filmin başlangıcında nedense dönüp bana içten şekilde gülümsedi. Bende ona. Gözleri hala kızarıktı. Babasını kaybetmiş olması içimi acitmisti. Elimden geldiğince destek olmak istiyordum ona. Arada ellerimiz birbirine degiyor, birbirimize bakıyor gülümsüyorduk. Filmin ortalarına doğru başı omzuma düştü. Hiç istifimi bozmadan öylece durdum. Film bittiğinde nasıldı diye sordum. Cevap gelmedi. Duymadı sandım. Yağmur dedim. Ses yoktu. Başını yavaşça kaldırdım. Uyumuştu. Yerine yatırıp üzerini örttüm. Odadan çıkarken son kez ona baktım. Geri dönüp alnından öpmek için egildim. Gözlerini araladı. Gidiyor musun dedi. Uyuyakalmışsın rahatsız etmek istemedim dedim. Sen burda durdukça ben rahatsız olmam ki dedi. Ellerini öptüm. Yüzünden hala bitkin olduğu belli oluyordu. Yattığı yerin yanıbaşına oturdum. Elleri ellerimin içinde kayboluyordu. Çok narindi. Öyle durursan yorulursun dedi. Sen dinlen dedim. Gülümsedi ve gözlerini kapattı.