Içeriden sanki cenaze çıkmış gibiydi anasını satayım. Çocuğun gözleri kızarmış ağlamış gibiydi. Annesi de aynı durumdaydı, babasının yüzünde de inanılmaz bir kayıtsızlık vardı robot gibiydi amk. Annesiyle babası hocanın elini sıktıktan sonra hoca tekrar odasına döndü. Koridorun karşı tarafından benim olduğum yere doğru gelmeye başladılar.
Ben direk karşılarına çıkmadım, ne aileyi ne de çocuğu zor durumda bırakmak istemedim. Bir şey olmuştu o kesindi. Kenara çekilip kalabalığın arasına karistim ama dış kapiya kadar bu sır küpü aileyi takip etmeye devam ettim. Annesi surekli burnunu çekiyor, babası kadını sürekli teselli etmeye çalışıyor, çocuk boynunu öne indirmiş sakin sakin yürüyor. Şu ana kadar gorduklerimden bir şeyler çıkarmaya calisiyordum. Toplantı ortasında rehber öğretmeni annesiyle babasını kendi odasına almıştı. Çok geçmeden çocuğu da çağırdılar. Içeride 1 saate yakın durdular ve çıktıklarında bu hale gelmişlerdi. Kesin ailenin hayatını gibecek bir şey olmuştu. Çocuğun kafa yapısı o an olduğu gibi olmasaydı yemin ederim ki bu kadar giblemezdim. Ama ailenin durumu, annenin o şekilde ağlaması, babanın kayitsizligi ve çocuğun ailesinden alakasız olan mizacı içimi yiyip bitiriyordu resmen
Bahceye çıktıklarını gördüm. Dış kapının önündeki merdivenlerin başında bir süre bekledim. Arabaya binip gittiler. Arkadaşım da kapıda onları ugurladiktsn sonra ağır ağır okulun giris kapısına doğru yürümeye başladı