O zamanlar güç bela okulun türkçe öğretmeninden kütüphanenin anahtarını alabilmistik. O an aklıma bir şey geldi. Çocuğun geldiği yöne doğru yürümeye başladım ben de.Aynı annesi gibi bir bakış attı bana, ne oldu diye orada sormayacaktim planim başkaydı. Teklifimi yaptım.
"Kanka iyi gorunmuyorsun istersen son derse girmeyelim okulun kütüphanesinde takilalim bu sefer. Kimse de yoktur hem kafa dinleriz biraz"
Normalde ortaya attığım her fikre karşı çıkan bu çocuk hiç düşünmeden başını salladı. Cok kolay olmuştu inanamamistim amk. Dedim ben bu sefer bunu kıvama getirir ağzından bir şekilde laf alırım