Yemekhane yurdun en alt katındaydı, merdivenlerde sohbet ede ede indik. Kapıda bizi uzun boylu bi çocuk karşıladı. Eşqin’le Javid ooo diyerek gidip sarıldılar çocuğa. Masum, sessiz bi yüz ifadesine sahip, normal bi tipti. Eşqin ekgib kalmadan yanıma gelip tanıştırdı çocuğu

“qaqaş bu Raul. Bu da azeri, baküden gelirken tanıştık bizde. Annesi orada hemşirelik yapıyo, bana emanet etti gelirken” Raul oradan atıldı gülerek “Hadi len oradan, emanet falan etmedi. Tanıştık birlikte geldik sadece. Ben Raul, memnun oldum tanıştığıma”

Çocuksu, saf, naif mi çocuktu. Azeri olmasına rağmen bu iki zıpır kadar fırlama ya da açık gözlü değildi. ismide ispanyol gibiydi, hoştu lan aslında adı hoşuma gitmişti benim. Tanıştık, geçtik masalara. Yemekler ilk günden fazlasıyla güzeldi, es geçiyorum o kısımları daha sonrasında değiniriz. Yemekten sonra azeri balaları sigara keyiflerinide bitirdikten sonra odalara dağıldık. Raul içmiyodu sigara. Keza duruşundan da konışmasından da hiç bi kötü alışkanlığı olmadığını anlamak çok zor değil. Ulan daha başlardan koruma dürtüsüne kapılmıştım bu çocuğu nedense. Sanki annesi harbiden bize emanet etmiş gibiydi. Ama azeriler iyi insanlardı. Daha ilk haftadan 3 tanesiyle tanışmıştım ve aramda fazlasıyla iyiydi. En azından sıcak kanlıydılar. Odamda buzdolabı gibi duran bi tip vardı zaten. Bunlar ondan kat kat daha iyilerdi. Sahi, şimdi odaya çıkınca bi de onunla muhattap olması vardı.