yalnızlık kadar da güzel bişey yok, onu da söyliim... insanlarla uğraşıp naapıcan?? hepsi zarar ziyan... seni 9 ay karnında taşıyan kadın bile işine geldiği zaman seni sevmekten vazgeçebiliyosa ben böyle düzenin ta dıbına koyim!!! ne var dışarda?? boş boş muhabbetler, boş boş adamlar... yüzlerine karşı iki laf ediyosun, önce bi aydınlanma yaşıyolar, sonra gereksiz hayatlarına aynen devam ediyolar, hiç bişey olmamış gibi... amkdmun ruh özürlü vasat malları... sana hasta diyolar ama senin ruhun olduğu için bu acıları çekiyosun... herif sabah kalkıyo, işe gidiyo, akşam eve geliyo, iki internet bi televizyon, hop yatağa... kazandığı parayı da kiraya, faturaya, yemeğe içmeye verdi mi bitti amk... emekli olunca da köye gidip yerleşecek... e ne skim anladım ben bu işten?? kuru kalabalık yaratmaktan başka, metrobüste, dolmuşta sıkışıklık, trafikte yoğunluk yaratmaktan başka ne skime yarıyo bu herif??

her devrin daimi nickli arkadaşa da bu sebepten dolayı katılmıyorum... insan yalnız kalınca her şeyini kaybeder, doğrudur... ama esas kendine olan inancını kaybederse kırıp dizini ölümü bekler... buna belki avunmak diyebilirsiniz ama ben kendime olan inancımı hiç kaybetmedim...

yaklaşık 10 senedir yalnızım... 10 senedir de yalnızlığın hiç bi kötülüğünü görmedim... kendi başıma yaşadım, kendi başıma eğlendim, kendi başıma öğrendim, kendi başıma yaşadığım tutkularım oldu, ne biliim hep kendi başıma... valla sana da tavsiye ederim... insanlar çile amk... yalnızlıktan bi kalabalık yaratabilmeyi becerebiliyosan senden kralı yok...

hani yılbaşında taksime gidersin de sabaha kadar içip içip eğlenirsin, sonra sabah olunca eve dönerken yolda belediyenin temizlik arabalarını görünce bi kasvet çöker ya içine... hah işte yalnızlık bana bu duyguyu hiç yaşatmadı... çünkü zaten aynı kasvetin içinde yaşıyorum ama buna alıştım, buna karşı arsızlaştım...

beynin ağzından hızlı çalışıyosa yalnızlık bi işkence, evet... ama bunun da kolayını öğrendim... olabildiğim en huur çocuğu tavrımı takınıyorum ve o şekilde yaklaşıyorum düşüncelerime... bu bana belki pek çok özelliğimi kaybettirdi, doğru... ama bu sıfatları hayatımın geri kalanında kullanmiycaksam ne diye biriktiriyorum ki??

iş güç meselesine gelince, kendini dinlememek için iş güç peşinde koşuyosan ruhuna elveda demen gerekiyo... bilhassa vakit geçirmek için yapacağın iş, meslek herneyse, zamanla ruhunu öldürüp seni yukarıda bahsettiğim kuru kalabalığın bi parçası haline getirecektir... illa iş diyosan da ruhunu, fikirlerini yansıtabileceğin bi işi denemeni tavsiye ederim... en azından kendin olabilirsin ve boş şeylerle uğraşmazsın... dünyada boş işler peşinde koşabilecek kapasitede bi yığın vasat insan var ve zaten o işlerin peşinden koşuyolar...

basit yaşamak güzel görünür ama iyi bişey değildir... iyi bişey olsaydı bununla övünülürdü... masumdur, kimseye zararın dokunmaz ama o yaşamdan da bitak olmaz... sade yaşamak bence en güzeli, kendine yetecek kadar ve kendi istediğin gibi... hayatının her anında kendi tarzınla var olduğunu hissedersin... dediğin gibi, az ve öz...

valla kardeşim, bu yazdıklarımı okuduysan kafanı açtım, çok özür dilerim... sana tavsiyem, kendi bildiğinden ayrılma... çünkü inan bana, senin dışındaki her şey boş... insanlar, olaylar, ilişkiler, şehirler, kavramlar, aklına ne gelirse... senin bi rahatsızlığın olmasa bile, çok geniş bi sosyal çevren olsa bile, gününü gün edip eğlensen dahi 50-60 yaşına geldikten sonra aynen böyle hissedeceksin... her şey boş, cidden...

o yüzden elinden geldiğince mutlu olmaya, kendini eğlendirmeye çalış ve özel biri olduğunu sakın unutma... seni sıkıntıya sokacak, huzurunu bozacak ne varsa sil hayatından...

inan bana kendini çok daha rahatlamış hissedeceksin...

bol şanslar kardeşim!!!