yalnızlık kadar da güzel bişey yok, onu da söyliim... insanlarla uğraşıp naapıcan?? hepsi zarar ziyan... seni 9 ay karnında taşıyan kadın bile işine geldiği zaman seni sevmekten vazgeçebiliyosa ben böyle düzenin ta dıbına koyim!!! ne var dışarda?? boş boş muhabbetler, boş boş adamlar... yüzlerine karşı iki laf ediyosun, önce bi aydınlanma yaşıyolar, sonra gereksiz hayatlarına aynen devam ediyolar, hiç bişey olmamış gibi... amkdmun ruh özürlü vasat malları... sana hasta diyolar ama senin ruhun olduğu için bu acıları çekiyosun... herif sabah kalkıyo, işe gidiyo, akşam eve geliyo, iki internet bi televizyon, hop yatağa... kazandığı parayı da kiraya, faturaya, yemeğe içmeye verdi mi bitti amk... emekli olunca da köye gidip yerleşecek... e ne skim anladım ben bu işten?? kuru kalabalık yaratmaktan başka, metrobüste, dolmuşta sıkışıklık, trafikte yoğunluk yaratmaktan başka ne skime yarıyo bu herif??

her devrin daimi nickli arkadaşa da bu sebepten dolayı katılmıyorum... insan yalnız kalınca her şeyini kaybeder, doğrudur... ama esas kendine olan inancını kaybederse kırıp dizini ölümü bekler... buna belki avunmak diyebilirsiniz ama ben kendime olan inancımı hiç kaybetmedim...

yaklaşık 10 senedir yalnızım... 10 senedir de yalnızlığın hiç bi kötülüğünü görmedim... kendi başıma yaşadım, kendi başıma eğlendim, kendi başıma öğrendim, kendi başıma yaşadığım tutkularım oldu, ne biliim hep kendi başıma... valla sana da tavsiye ederim... insanlar çile amk... yalnızlıktan bi kalabalık yaratabilmeyi becerebiliyosan senden kralı yok...

hani yılbaşında taksime gidersin de sabaha kadar içip içip eğlenirsin, sonra sabah olunca eve dönerken yolda belediyenin temizlik arabalarını görünce bi kasvet çöker ya içine... hah işte yalnızlık bana bu duyguyu hiç yaşatmadı... çünkü zaten aynı kasvetin içinde yaşıyorum ama buna alıştım, buna karşı arsızlaştım...

beynin ağzından hızlı çalışıyosa yalnızlık bi işkence, evet... ama bunun da kolayını öğrendim... olabildiğim en huur çocuğu tavrımı takınıyorum ve o şekilde yaklaşıyorum düşüncelerime... bu bana belki pek çok özelliğimi kaybettirdi, doğru... ama bu sıfatları hayatımın geri kalanında kullanmiycaksam ne diye biriktiriyorum ki??

iş güç meselesine gelince, kendini dinlememek için iş güç peşinde koşuyosan ruhuna elveda demen gerekiyo... bilhassa vakit geçirmek için yapacağın iş, meslek herneyse, zamanla ruhunu öldürüp seni yukarıda bahsettiğim kuru kalabalığın bi parçası haline getirecektir... illa iş diyosan da ruhunu, fikirlerini yansıtabileceğin bi işi denemeni tavsiye ederim... en azından kendin olabilirsin ve boş şeylerle uğraşmazsın... dünyada boş işler peşinde koşabilecek kapasitede bi yığın vasat insan var ve zaten o işlerin peşinden koşuyolar...

basit yaşamak güzel görünür ama iyi bişey değildir... iyi bişey olsaydı bununla övünülürdü... masumdur, kimseye zararın dokunmaz ama o yaşamdan da bitak olmaz... sade yaşamak bence en güzeli, kendine yetecek kadar ve kendi istediğin gibi... hayatının her anında kendi tarzınla var olduğunu hissedersin... dediğin gibi, az ve öz...

valla kardeşim, bu yazdıklarımı okuduysan kafanı açtım, çok özür dilerim... sana tavsiyem, kendi bildiğinden ayrılma... çünkü inan bana, senin dışındaki her şey boş... insanlar, olaylar, ilişkiler, şehirler, kavramlar, aklına ne gelirse... senin bi rahatsızlığın olmasa bile, çok geniş bi sosyal çevren olsa bile, gününü gün edip eğlensen dahi 50-60 yaşına geldikten sonra aynen böyle hissedeceksin... her şey boş, cidden...

o yüzden elinden geldiğince mutlu olmaya, kendini eğlendirmeye çalış ve özel biri olduğunu sakın unutma... seni sıkıntıya sokacak, huzurunu bozacak ne varsa sil hayatından...

inan bana kendini çok daha rahatlamış hissedeceksin...

bol şanslar kardeşim!!!

seni çok iyi anlıyorum kardeşim, öncelikle geçmiş olsun...

şöyle başliim, bu bi hastalık değil aslında, takıntı demek daha doğru bana kalırsa...

iyi insan takıntım var... iyi insan olduğuna gönülden inandığım bikaç kişi var etrafımda.. istesinler hayat boyu kölesi olurum onların, o kadar çok seviyorum... el üstünde tutuyorum onları, dünyanın onların hatrına döndüğüne inanıyorum... geri kalanları da benzin döküp yak deseler gözümü kırpmam, yemin ederim...

düşüncelerinde kötü bişey görmüyorum, gayet haklısın... insanlara acımamayı öğrendim... benim acıdığım tek şey zaman ve iyi niyet, masum hevesler...

insanlar %100 kötülükten oluşur, sonuna kadar haklısın... hele ki bu memlekette... fırsatını bulan herkes adamı ayakta gibmeye yer arıyo, azcık başını eğiyosun hemen tepene çıkıyolar... bu adam senin arkadaşın, akraban, hatta annen baban kardeşin... çok az insan var etrafta, gerçekten iyiliğin değerini bilen... gerisi yemin ediyorum oksijen israfı, allah belalarını versin...

insanlar yardımlaşmayı ticaret haline getirmiş... senden beklentisi olmayan adamın sana iyiliği dokunmaz... yardım ettiği zaman da kafana kakmaya yer arıyolar, hemen karşılık bekliyolar huur çocukları... hayatım bu pisliklere elimden gelen bütün iyi niyetimi feda etmekle geçti... çok geç akıllandım ama akıllandım... inan, insanların kötülüğe meyilli olduğunu düşündüğün zaman dünya gerçekten daha bi güvenilir yer haline geliyo...

aslında şimdi sana böyle şeyler yazmayı istemezdim... ama sen yazınca benim de itiraf edesim geldi... evdeki eşyalarla bile kavga ediyorum, kapı kollarına gıcığım... bi şey eğer tek bi şekilde oluyosa o şekilde olmalı, bu amkdumun fişi prize gireceği zaman girecek, soktuğum zaman 9 saat tıngıramiycak prizin içinde!!! elimle soksam girmez dediğim şeyler var hep etrafımda, her yanıma illa bişey takılacak, illa bi yerlere çarpıcam... artık illallah ettim amk, vallahi billahi ya, yeter ya... sandalyeyi kırıyodum bugün de az daha... duvarlarım kapılarım hep yumruk izi amk...

seroquel kullandım, xanax kullandım, benexol kullandım, hatta akinetonu 4,5 yıl kullandım... hiç bişeyin değişmediğini gördükten sonra da gibtirettim hepsini... hapla mapla olucak iş değil bu, sadece bize ait bi kainatın olması lazım... her takuna karışıyolar, ne düşüneceğine bile karışıyolar... sana ait eşyalarını elliyolar... sorsan hep sevgiden amk... çoğundan kurtuldum ama kafam rahat... bana ait odamın içinde istediğim gibi yaşıyorum, bana batan ne varsa çıkardım hayatımdan...

insanlar mal, gerçekten mal... adama gidiyosun, bak diyosun, böyle böyle olursa daha iyi olur diyosun, adam yerine koyup anlatıyosun, elinden geldiğince destek olmaya çalışıyosun, herif seni gibine bile takmıyo... dönüp dolaşıp aynı taka bulaşıyo, gelip özür dileyeceği yerde bi de tavır yapıyo huur çocuğu... gene aklıma geldi dellendim amk... gururlarında boğulsunlar amkduklarım... "onurumla sürünüyorum" diye bi laf duydu lan bu kulaklar... sürünmenin neresi onurlu amk?? kaç yaşına gelmiş, hayatı mahvolmuş, ama hala kuyruk havada... la yarraam, sen kimsin, amkdmun huur evladı seni... şerefsiz seni... bi de bunları öldürünce hapse giriyosun abi ya... işin en tak tarafı orası ya!!!

bi de bu gibikler iyi insanları enayi yerine koymuyolar mı, kafalarını koparasım geliyo huur çocuklarının... dövsem gibayet edecek, öldürsem hapse giricem... naapim şimdi ben bu bin kurularına naapiim?? safi zararlar amk, geberseler dünya rahat bi nefes alacak ama kanun koruyo bu hayatını gibtiğimin dalyaraklarını... ve bu pekekentler milleti üzüp zarar ziyan sıçmaya gönül rahatlığıyla devam ediyolar, düşündükçe çıldırıyorum amk...

bi sigara içiim geliyom... bu başlığı açtığın için de sağol kardeşim, vallahi iyi geldi, teşekkür ederim...