Nefesim kesiliyor kalbim sıkışıyordu anksiyete hastasıydım zaten şu son 1 haftadır huzur resmen steril oldu.
Kapıyı çaldım ebru açtı kapıyı anlamış olacaktı ki bana hiçbirşey demedi ağladığım belli olmasın diye yavaşça yürümüştüm içeri gidip oturdum ebru da yanıma oturdu elleriyle oynuyordu, konuşacaktı.
E-ebru B-ben

E- ne yapacağız
B-bilmiyorum böyle giderse ailenin yanına gitmek zorunda kalacaksın
E-seni bu durumda nasıl bırakırım nibler? Kan geliyor burnundan sürekli hastahaneye bile gitmiyorsun..
B-birşey olduğu yok bir süre sonra gelirsin
E-nible..
B- ebru!

Gözlerine baktım ve içeri gitti yarım saat sonra marketten aldığı çorbayı önüme getirdi ve dünden kalma ekmek.
Yemeğimi yedim titrek ve cılız vücuduyla beni iyileştirmeye çalışıyordu.