Bugun her zamankinden daha karmaşıktı yatağımdan ileri doğru doğrulmuş dosdoğru kapının kirişlerine bakıyordum sol tarafımda duran tek ayağı kırık sehpanın üzerinden kısa mavi lark çıkarttım ve yaktım, ayağa kalktığım da yatak gıcırdadı hemen yanımda yatan ebrunun üzerini örttüm fakat oda uyanmıştı gerilmeye başladıktan sonra gözlerinden birini kısıp bana baktı "ne zaman kalktın sen?" diye sorduğunda cevap vermeden banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım üşümüştüm bu kış gününde doğalgaz dahi yoktu evde yüzümü yıkadıktan sonra yorgun ve kısık gözlerle aynaya baktım kan damlıyordu lavaboya hemen açtım suyu tekrar ve arkamdan ebru geldi aynadan görüyordum dolu gözlerle bana bakıyordu ve kulağıma fısıldadı "herşey düzelecek"..

Parka adımımı attığım zaman kar yağmaya başladı ayaklarımda ciğerlerim gibi yıpranmış eski siyah bir bot çorabım yırtık olacak ki bir yeri olduğundan daha da fazla üşüyordu.
iyice kendime sarıldım, yüzüme çarpan kar tanelerini aldırış etmeden en yakında ki camiye gittim.
Üst katına çıktım çok üşüyordum ak.
inanın bana beyler titriyordum üzerime seccade aldım kenarda vardı galiba kadın yeriydi burası etek vardı onu da örttüm üstüme.
Böylesi bir soğukta uyumak imkansızdı.
Tam daldım ki biri ayağıyla beni dürtmeye başladı.
Üstümdekileri attım ve adamlara baktım iki kişi ayak ucumda bana bakıyorlar.
"efendim"
"kardeşim burada yatamazsın bak millet namaz kılıyor"

insanlardan o kadar nefret ettim ki..
Dinden bile nefret ettim yumruklarımı sıktım sustum içime kustum nefreti öfkemi konuşmadım ama volkan gibiyim patlamaya ramak kalmış.
Zor durumdayım belli ki yardım etsen ne olacak lan şerefsiz herifler.

dıbına kodumun sözlüğü yazdıklarım boşa gitti Serkan amcanı gibeyim.

56 ekran TV im mini buzdolabım çekyatım ve 2 koltuğum.
Ebrunun beğendiği eşyaları o halde görünce dayanamadım.
Dizlerimin bağı çözüldü attım kendimi yere..
Ben gülünce oturduğum evden suriyeli olmaları muhtemel iki çocuk camdan bakıp bana güldüler.
Ne kadar parçalayıcı dıbına koyayım çekyatın altından ceketi çıkarıp giydim üstüme tarağı gördüm ebrunun tarağı.
iç cebime koydum minik birşeydi zaten.
telefonumu çıkardım hemen cebimden ve kimi aradıysam şunu söyledi.
"kusura bakma kardeşim valla bende... "
Başın sıkışırsa ara demişlerdi bana ben mezara giriyorum neredesiniz dıbına kodumun çocukları!
Eşyaları oracıkta bırakıp parka doğru uyumaya gittim.

Neyse lan içimi dökeyim yazıp gibiniz saolsun.

Artık umudu yitirmiş vaziyette oturdum anlık olarak antipatik reaksiyonlar geçiriyordum resmen.
Güvenlikler beni çok sık görmeye başladıkları için sürekli kimlik soruyorlardı insanlar böyledir beyler yalnızsınız her zaman, ananız babanız varsa sığının onlara.
1 lira vermemek için kafeye gittim ve şarjımın ve bozuğumun olmadığını söyledim sağolsunlar taktılar kendi şarjlarına.
Şarjım dolana kadar düşündüm düşündüm düşündüm..
Başka bir tak yapamıyordum zaten.
Ebrunun gitmesi iyi olmuştu bir yandan ama ben kaplumbağa değildim sırt üstü bıraksalar da kalkabilirdim ayağa..
Şarjım dolduktan sonra gittim kafeden aldım kadir aramıştı annesi babası ayrıydı babasında kalıyordu geçen yıl oda.
ilk herkesi aradığım zaman açmamıştı telefonu.
Hemen aradım durumu izah ettim.
Sağolsun 1 tane kardeşimiz çıkmıştı koca çevreden.
Bekle dedi brodwayla geliyorum hastahane acil kapısına sakın uzaklaşma aramamı bekle.
Uzun bir bekleyiş sonunda geldi ve hemen arabaya binip evine doğru gitmeye başladık.

istem dışı somurtkan bir yüz ifadesiyle alnından öptüm göz yaşlarına hakim olamadı omzuma koydu kafasını. Minik yüzünü avuçlarımın arasına alıp sessizce konuşmaya başladım "ağlama, canımı yakıyorsun" dudaklarını ısırdıktan sonra başını salladı ve tekrar yattığımız odaya girdim.
Ebru 1.65 boylarında kısa boylu yeşil gözlü simsiyah saçlı ay tenli ve geniş kalçalı minyon bir tipti.
O gün işe gidecektim içeriden gömleğimi getirdi ve giydim kol düğmelerimi iliklerken elleri titriyordu.
Biliyordum söylemek istediği birşeyler vardı fakat duymak istemiyordum kafam bu kadar doluyken.

Ayakkabılarımı aldım ve dışarı çıktım ev sahibiyle karşılaştım tam kapıda, söze her zaman ki gibi başladı.
"evlat, sizi ne kadar idare edeceğimi bilemiyorum inan bana eğer 3 aylık kirayı alamazsam 1 hafta içinde çıkartmak zorundayım".
Tepkisiz kaldım bahane kalmamıştı.. Kafamı sallayıp işe doğru koyuldum işe vardığım zaman herkes grup halinde toplanmıştı garsondum sadece düğün salonunda .
Şef girdi söze.
"nibler biliyorsun dün dahilinde 4 gün geç kaldın.. Hayat zor affetmiyor insanı"
Yutkundum usulca anlamıştım..
"üzgünüm patronu ikna edemedim.."
Dışarı çıktım bir parka oturdum ya şimdi ne olacaktı sana güvenen insanı yüz üstü mü bırakacaktım..
Ağladım beyler o gün belki ilk defa içten ağladım stresli Bi zihinle eve doğru yürümeye başladım.

Eve dogru yola koyulduk cekyatlari ve eski esyalari satinca cok az da olsa elime bir miktar para geçmişti bunu Kadire vermeyi düşünüyordum acaba kabul edermiydi gururlu çocuktu bir sure dusundukten sonra parayi kadire uzattim ve dedim al dostum sonucta evin de kalıyorum senin dedi tesekkurler sen simdi eve gec kimse yok dinlen ben biryere uğrayıp gelcem tmm dedim ve eve gectim yorgunluktan dalmışım gözlerimi açtığım da kadir aleyna ve azgi bana bakiyordu ne olduğunu anlamadan kadir kafama sopayla vurdu ve sanirim ona verdigim parayla jumbo boy dildo almis onu gotume soktu aleyna ve ezgi kol gibi yarak cikardi bir yandan yuzume yannanlarini vurup bir yandan amk fakiri diyorlardi kadirde agzima vermeye basladi bana gunlerce sahip oldular suan hastane de tekerlekli sandalyeden yaziyorum siz siz olun tanimadiginizin evine gitmeyin buda boyle bir anımdır.

Çıktım camiden burnum kanadı direk perişanım..
Tüm kapılar kapanmış karnımın açlığı bir yandan her yerim ıslak sevdiğim insanlar yok..
Dua ediyorum artık herşey yoluna girsin diye değil.
Allahım canımı al diye.
Hastahaneye doğru yürüdüm yolda bayılacak gibi oldum defalarca ama yürüdüm ağlandım sızlandım ama yürüdüm attım kendimi.
Hastahane kantininde ilknuru gördüm kardeşim gibi has bir kızdır söylesem evine dahi alır annesi babasıyla konuşup ama neden beyler neden ak.?. GURUR
yanına gittim sohbet ettik yumurtalıklarında kist varmış ablasının işte.
Borç istedim Bi 20 tl hemen annesinden aldı verdi bana.
Kantinden gidip 3 tane simit aldım yerden bulduğum Pet şişeyi sıcak suyla yıkatıp içine su doldurdum bir köşede oturup yedim.
Çok geçmeden ilknur'a selam verip hastahaneye girdim.

Hastahanenin göğüs cerrahi bölümüne gittim bir arkadaş söylemişti zor günler için 6 dan sonra ışıkları kapanıyordu.
Güvenliğe belli etmeden ne olur ne olmaz girdim içeri.
içeri dediğim koridor ama kıyıda köşede kimseler yok.
Klima vardı birde şu cami klimaları var ya beyler açtım onu sıcağını biraz önünde durdum saçlarımı kuruttum.
Yarın ola hayır ola dedim demir banklar var bekleme yerleri delikli delikli oluyor yattım oraya uyudum mu uyumadım mı bilmiyorum temkinli bir şekilde daldım diyelim.
Sabaha kadar orada kaldım Bi ses duydum sabah olunca.

Nefesim kesiliyor kalbim sıkışıyordu anksiyete hastasıydım zaten şu son 1 haftadır huzur resmen steril oldu.
Kapıyı çaldım ebru açtı kapıyı anlamış olacaktı ki bana hiçbirşey demedi ağladığım belli olmasın diye yavaşça yürümüştüm içeri gidip oturdum ebru da yanıma oturdu elleriyle oynuyordu, konuşacaktı.
E-ebru B-ben

E- ne yapacağız
B-bilmiyorum böyle giderse ailenin yanına gitmek zorunda kalacaksın
E-seni bu durumda nasıl bırakırım nibler? Kan geliyor burnundan sürekli hastahaneye bile gitmiyorsun..
B-birşey olduğu yok bir süre sonra gelirsin
E-nible..
B- ebru!

Gözlerine baktım ve içeri gitti yarım saat sonra marketten aldığı çorbayı önüme getirdi ve dünden kalma ekmek.
Yemeğimi yedim titrek ve cılız vücuduyla beni iyileştirmeye çalışıyordu.

Mavi yağlı boyayla boyanmış kapılardan birinden doktor çıktı bayan hemşire de olabilir emin değilim.
Korktu galiba beni görünce irkildi sonra gülümsedi kusura bakma dedi.
Sen kusura bakma dedim diğer yerlerde insanlar var yatamıyorum.
Burası kapalı yalnız biliyorsun değil mi kimi bekliyorsun?
Diye cevap verdi.
Kimseyi aslında pek önemi yok.
Bunu dedikten sonra gel istersen içeri dedi.
Nöbete kalıyormuş galiba bazıları içeride bana sıcak çay verdi sedyeye yatabilirsin birkaç saat dedi.
Oda stajyermiş beyler sıkıntı çıkarırlar yani nöbeti bitene kadar uyudum orada..
Uyandığımda başım çok ağrıyordu dışarı çıktım hava biraz daha iyiydi en azından güneş vardı pek etkisi olmasa da.
17 lira param vardı 2 tane simit aldım su doldurdum çeşmeden tekrar aynı şekilde yedim.
Tekrar gidip içeri oturdum ve düşünmeye başladım ne yapsam diye..
Ellerimi cebime attım ki reçete geldi aklıma, gidip ilacın fiyatını sordum.
580 TL civarı birşey söyledi 1 ay gidiyormuş bir tanesi ak.
Zaten ne yolundaydı ki..
Artık üzerime çullanmış dertlere gelin diyordum.. Gelin..

Otobüs param dahi kalmamıştı yürüyerek hastahaneye gittim uzundu zaten yol tahlil yaptırdım birşey çıkmadı röntgen çektiler hem tomografi hem de komple vücut.
Sonuçları bekledim tomografi de de birşey çıkmayınca.
Doktor yanına çağırdı.
D-doktor B-ben
D-alkol kullanıyor musun?
B-evet ama sık değil
D- ciğerlerin su toplamış, sana ilaç yazacağım alkolu sigarayı kes ilaçlarını düzenli kullanırsan birşeyin kalmaz ama aksatma yoksa siroz dahi olabilirsin.

Reçeteyi yazdıktan sonra ilacı almaya gidemedim önce bir iş bulmam lazımdı o gün akşama kadar iş koşturdum ama heryer bayan eleman arıyordu ak.
Akşam 8 gibi eve doğru ilerledim dünyam başıma yıkılmıştı..

Ebru namuslu kızdı beyler öyle pelinsulardan değildi ve bende hakkını veriyordum kızla en ufak bir cinselliğimiz söz konusu değildi, akşam sıkıca sevdik birbirimizi o benim sakallarımla ben onun saçlarıyla oynadım.
Çok geçmeden Yemeğimi yiyip uyudum.. Ve güneş doğmuştu keşke doğmasaydı.
Ebruya sarılmak için elimi attım bakmadan..
Ama düştüğüm bir boşluğa sarılmıştım.
Dünya durmuştu sanki..
Uyku sersemi ayağa fırladım tüm 2 odalıydı evimiz zaten baktım baktım ve baktım beyler..
Kimse yoktu lan..
Haber nasıl alacaktım? Ne yapacaktım hani gitmem diyordu lan? Onun için ben herkesi arka plana atmıştım..
gibtir ettim herşeyi güvendemiydi..
Öylece kös kös oturdum öğlene kadar şoku üzerimden attıktan sonra sehpaya eğildim sigara yakmak için bir not vardı üzerinde.

Koskoca kağıtta tek kelime yazıyordu "üzgünüm".
Bu yarama tuz basmaktı keşke görmeseydim uzun uzun baktım ve burnum kanamaya başladı hemen lavoboya koştum.
Saçları duruyordu tarağın üstünde daha.
Burnumu iyice yıkadıktan sonra oturdum yatağıma.
4 gün evden çıkmadım..
Zombi gibi yaşadım ne iş aradım ne başka birşey beyler..
Burnumun kanaması git gide artınca hastahaneye gitmeye karar verdim ve evden telefonumu alıp çıktım.
Otobüse binmeye bile param yoktu 3 aylık kirayı ise vermem gerekiyordu.. Ne yapacaktım ben lan ne ne ne!

K kadir B ben.
B- beni çok büyük bir dertten kurtardın
K- iyi gün dostu değiliz ne oldu da bu durumlara düştün nibler.
B-(olayı özet geçtim)
K- o kızdan sana fayda gelmez demiştim düştüğün durumlara bak lan.. Gitsene ailenin yanına. Ayrılar işte birinin yanına git beni yanlış anlama.
B- kardeşim ikisi de evlendi benşm onlarla işim olmaz onlar vicdansız insanlar ben yanlarına gidip karakterimi riske atamam.
K-sende haklısın be kardeşim..
B- babanla mı kalıyorsun hala?.
K- yok ya babamla kavga ettik kovdu evden neler yaşadığını anlıyorum senin ve bu yüzden buradayım aslında bende kız arkadaşım okuyor Uludağ üniversitesinde onun yanında kalıyorum.
B- misafir, misafir getiriyor ha birşey demesinler.
K- seni bu durumda mı bırakayım.
B- seni mahçup etmeyeceğime emin ol dostum elimden ne geldiyse yapacağım.
K-kızlarla konuşurum kız arkadaşım bir sıkıntı çıkarmaz ezgiyi tanırsın zaten.
B-ezgiylesin hala demek..
K- evlenmeyi düşünüyoruz bakalım para biriktiriyorum.
B-diğer kız nasıl biri
K- bende tam olarak tanıyamadan birşey diyemem nibler umarım sıkıntı çıkarmaz.
B- ya çıkarırsa.
K- önce bir sakin ol kardeşim tamam mı olan oldu artık kendine gel silkin bakarız çaresine.
B-eyvallah..

Beynimden vurulmuşa döndüm şimdi ne yapacaktım ha?
Bunları yazarken bile kalbim küt küt atıyor eski günlere dönmeyi ömrü billah reddediyorum.
Arasam mı aramasam mı ne yapacağımı bilemedim..
En sonun da kadiri aramaya çalıştım ama yine yoktu ortalıkta kıllanmaya başlamıştım beyler.
Ebrunun mesajını gördüm çok geçmeden.
"kandırılıyorsun çabuk yanıma gel nibler "
Ne ne ne oluyordu lan!! Kim neden kandırıyordu beni.
Adresi istedim hemen yazdığı gibi fırladım..
Ebru metruk bir binada tek başına yaşıyordu.
Bağırmaya başladım kendimi tutamayıp
" lan şerefsiz ne arıyorsun burada ha! Beni yarı yolda bıraktın.. Ben ben ne yapayım ulan sana şimdi söyle!!"

Hıçççkıra hıççkıra ağlıyordu "tetehdit eeettiler"
Ne oldu anlat bana çabuk ye bağırdım.
Kes ağlama artık diyip saçlarından tutup yüzüme bakmasını sağladım.
"kadir tehdit etti beni.. Nibler yalvarırım anla beni!! Benim peşime düşmemen için seni yanına aldı o o o.."
"o o huur çocuğu nee?? dıbına kodumun evladı seni beter edicem"
Bunu söyledikten sonra ebruyu yanıma aldım kıyafetlerini topladı parayı verdim taksiye atlattım günlük aparta yollattım hemen "

Şok olmuştum beni en çaresiz anımda yakalamışlardı ve hala inanamıyordum!!
Yalan söylüyordu ebru evet evet yalan ulan ulan..
Ortadan sürekli kaybolmasının sebebiydi bu şerefsiz onu doğduğuna pişman edecektim..
Ve kadiri aldım telefonla ona tek bir kelime ettim.

"NERDESiN?"

Sözümü bitirdikten sonra 10 dakika yolculuk yaptık eve girdik kendimi başka bir gezegene gelmiş gibi hissediyordum beyler.
Ben direk odaya geçtim ezgi oturuyordu içeride aleyna da şu tanımadığımız kız oda dışarıdaydı.
Ezginin yanına gittik Bi merhaba dedim kadir bana sen içeri geç dinlen dedi koridodun sonunda ki odaya zütürdü.
Üstümü başımı çıkardım kadirin kıyafetlerinden giydim hemen vurdum kafayı yattım akşam 6 gibiydi galiba.
Kadir geldi 10 dakika sonra tekrar.
"Dediğim gibi ezgi daha önce neden gelmedi nibler gibisinden konuştu"
Dedi kadir.
Aleyna gelmedi değil mi? Dedim.
"yok gelirmiş 1 saate sen yat uyu dinlen yarın kahvaltıda konuşuruz erken gelirse ben anlatırım hatta durumu"
Dedi kadir sorumlu bir tavırla.
Hadi Allah rahatlık versin diyip odanın kapısını kapattı
Günlerin yorgunluğuyla yattığım gibi uyumuşum.

Şu hikayelere başlayıp bitirmeyen huur evlatlarının anasının dıbına saplayasım var, madem ki bitirmeyeceksin başlama