Parka adımımı attığım zaman kar yağmaya başladı ayaklarımda ciğerlerim gibi yıpranmış eski siyah bir bot çorabım yırtık olacak ki bir yeri olduğundan daha da fazla üşüyordu.
iyice kendime sarıldım, yüzüme çarpan kar tanelerini aldırış etmeden en yakında ki camiye gittim.
Üst katına çıktım çok üşüyordum ak.
inanın bana beyler titriyordum üzerime seccade aldım kenarda vardı galiba kadın yeriydi burası etek vardı onu da örttüm üstüme.
Böylesi bir soğukta uyumak imkansızdı.
Tam daldım ki biri ayağıyla beni dürtmeye başladı.
Üstümdekileri attım ve adamlara baktım iki kişi ayak ucumda bana bakıyorlar.
"efendim"
"kardeşim burada yatamazsın bak millet namaz kılıyor"

insanlardan o kadar nefret ettim ki..
Dinden bile nefret ettim yumruklarımı sıktım sustum içime kustum nefreti öfkemi konuşmadım ama volkan gibiyim patlamaya ramak kalmış.
Zor durumdayım belli ki yardım etsen ne olacak lan şerefsiz herifler.