Bütün her gece rüyamda geniş bir kutu içinde kara bir köpek görüyorum, uzaktan yaklaşan küçük insanoğlunun üzerine saldırmasını an be an izliyor, belimdeki tabancama yöneliyorum.
Ardından gelen iki el ateşle birlikte gözüm yerde kalan kara köpeğe süzülüyor.
Yerden kalkan çocuk bana çok benzerken birden tanıdığım bütün insanların suretine bürünüyor, Yavaş yavaş değil gezegenler kadar hızlı... ,

En son sen kırmızı yollarım, sonra sana benziyor.
Her şeyden ötede ve her şeyden önce sana benziyor,her bir ayrıntınla izlerken seni, bana darılıp köpeğe bakıyorsun.

Bütün bir karanlığı yenmişcesine gururlu hissediyorum kendimi,her şey geçiyor, bütün acılar, bütün kırık kemiklerin acısı son buluyor.
Seni öpemeden uyanıyorum