bu da oldu

sevgi, sözlüklerde "i̇nsanı bir şeye ya da bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu"[1] olarak tanımlanırsa da, bu tanımın yetersiz ve yüzeysel olduğunu söyleyen birçok yazar, sevginin tam anlamıyla tanımlanamayacağını düşünmektedir.
sevgi denildiğinde genellikle akla ilk önce, iki karşı cins arasındaki duygusal çekim gelmekteyse de, aslında sevgi, yöneldiği hedefe (sevgiliye duyulan sevgi, allah sevgisi, vatan sevgisi, ebeveyne duyulan sevgi, çocuğa duyulan sevgi vs.) ve biçimlerine bağlı olarak büyük bir çeşitlilik göstermektedir. şefkat, merhamet ve fedakârlık sevginin farklı kılıklardaki yansımalarıdır.[2]
sevgi yalın anlamıyla bir duygu ve heyecan türüdür. sevgi, insanın bir şeye ya da bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermesine denir. bir başka tanıma göre de “sevgi, öğrenilen duygusal bir tepkimedir.”
i̇bn arabî hazretlerine göre sevginin tanımı yapılamaz. sevgi ancak tadılır. tadan kişi de sevginin ne olduğunu yeterince anlatamaz. aynı zamanda sevgi evrensel bir duygudur. annenin çocuğunu sevmesi, eşlerin birbirlerini sevmesi, ilâhî bir sır olarak, gayesi “bir tenle bir teni, bir canla bir canı kavuşturmak” olan sevginin evrenselliğine en güzel örnektir. aynı zamanda i̇bn arabî sevgi için, “sevgi seveni sevilene bağlayan bir bağdır ve sevgi sevenin var oluşudur”[3] d