bu da oldu

özet geç panpa

sevgi, sözlüklerde "i̇nsanı bir şeye ya da bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu"[1] olarak tanımlanırsa da, bu tanımın yetersiz ve yüzeysel olduğunu söyleyen birçok yazar, sevginin tam anlamıyla tanımlanamayacağını düşünmektedir.
sevgi denildiğinde genellikle akla ilk önce, iki karşı cins arasındaki duygusal çekim gelmekteyse de, aslında sevgi, yöneldiği hedefe (sevgiliye duyulan sevgi, allah sevgisi, vatan sevgisi, ebeveyne duyulan sevgi, çocuğa duyulan sevgi vs.) ve biçimlerine bağlı olarak büyük bir çeşitlilik göstermektedir. şefkat, merhamet ve fedakârlık sevginin farklı kılıklardaki yansımalarıdır.[2]
sevgi yalın anlamıyla bir duygu ve heyecan türüdür. sevgi, insanın bir şeye ya da bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermesine denir. bir başka tanıma göre de “sevgi, öğrenilen duygusal bir tepkimedir.”
i̇bn arabî hazretlerine göre sevginin tanımı yapılamaz. sevgi ancak tadılır. tadan kişi de sevginin ne olduğunu yeterince anlatamaz. aynı zamanda sevgi evrensel bir duygudur. annenin çocuğunu sevmesi, eşlerin birbirlerini sevmesi, ilâhî bir sır olarak, gayesi “bir tenle bir teni, bir canla bir canı kavuşturmak” olan sevginin evrenselliğine en güzel örnektir. aynı zamanda i̇bn arabî sevgi için, “sevgi seveni sevilene bağlayan bir bağdır ve sevgi sevenin var oluşudur”[3] d

Küçükken ben antepliyim antepe gittik. Akraba ziyareti falan... Bir gün babamın halasıgile gittik. Köşede silahçı gördüm. Hala oğulları falan onlar aldı babamdan para istedim. Babamda böyle şeylere para vermez utana sıkıla para aldım. Gittim aldım silahı boncuk falanda verdiler. Mutluluktan havaya uçacağım neredeyse yaş 7-8 tabi. Sonra mahallede silahçılık oynuyoruz.2 tane çocuk geldi. Silahına bakabilir miyim gülüm çok güzelmiş bakacağım dedi içlerinden birisi. Ulan zar zor verdim onun bunun çocukları silahı aldıkları gibi kaçtılar.Ben ilk küfürümü o zaman ettim. dıbınakoyim dedim. Sonra ağladım falan. Burdan;

-Silahımı çalan huurçocuğunun ve
-Silahı çalıp giden çocuklara karışmayan babamın halasının oğullarının dıbınakoyim. Bir çocuğun duygusuyla bu kadar oynanmaz ulan hayvanatlar.

2 Ekim 2010 Cumartesi akşamı Ulus-ilker Ego'sunda gördüğüm, en ön koltuğa oturan, üzerinde siyah ve gri çizgili kıyafeti olan tatlı kız; seninle aynı durakta inip seni takip eden, marketin önünde karşıya geçerken arkana baktığında gördüğün kişiyim ben. Seninle tanışabilmek için kendi durağımda inmeyip bilmediğim duraklara yelken açtım. Keşke daha aydınlık bir durakta inseydin. Ben, açık kot pantalonlu, ilk bindiğin anda göz göze geldiğin... Eğer sen de burdaysan ya da bu itirafımı okuduysan, benimle irtibata geçer misin?