üniversiteyi bitiriyorsun, imkanlara bakıyorsun ve hayal kırıklığına uğruyorsun. yaş 30'a doğru gidince aydınlanıp diyorsun ki:

coğrafya kadermiş. sıradan bir hayat yaşayıp geberip gideceğim. asla tarihe geçemeyeceğim ya da zengin olamayacağım. güzel hatunlarla vakit geçiremeyeceğim. işverenime bir huur gibi zamanımı satıp karnımı doyurmak için ondan para bekleyeceğim. kendimi entelektüel yönden geliştirmeye bile zamanım olmayacak.

insan yaşamı bir hata olmalı.