üniversiteyi bitiriyorsun, imkanlara bakıyorsun ve hayal kırıklığına uğruyorsun. yaş 30'a doğru gidince aydınlanıp diyorsun ki:

coğrafya kadermiş. sıradan bir hayat yaşayıp geberip gideceğim. asla tarihe geçemeyeceğim ya da zengin olamayacağım. güzel hatunlarla vakit geçiremeyeceğim. işverenime bir huur gibi zamanımı satıp karnımı doyurmak için ondan para bekleyeceğim. kendimi entelektüel yönden geliştirmeye bile zamanım olmayacak.

insan yaşamı bir hata olmalı.

Hayata hoş geldin orusbu çocuğu 15 yaşımdaki beynimle bunları ben düşünebiliyorum

Çok geç farketmişsin ama olsun zararın neresinden dönersen kârdır.

o zamanını verip para beklediğin insanlar da bu coğrafyadan çıkanlar, bu coğrafyada doğup tarihe geçenler, zengin olanlar, güzel hatunlarla zaman geçirenler var yani yaşamın kendisi kader