Kliniğe gittik. Demir parmaklıklar vardı ve ardı tertemizdi. Katre denilen kızın bir arabası da kapının önündeydi. Bu mümkün olabilir miydi ki? insanlar bir binayı kendine mesken tutabilir miydi ki? Zombiler hiçbir yerden giremeyecek şekilde tasarım yapılabilir miydi?
M:Girelim. Ama önden ben ve Munise. Sizi tanımıyorlar.
Sırayla tırmandık. Önde Memduh ve Munise. Ardından ben ve uzun eleman Hatem. Bizim peşimizde de diğerleri. Koridorda gençten bir oğlan gözüktü.
M:Orijin yegen! Orijin.
O:Memduh Dayı! Hoşgelmişen! Oha! Hatem! Büyük taksör. Lizzie, onun eşi.
H:Aynen öyle güzel genç kardeşim. Ayrıca Memduhun oğlu ve gelini.
O:Doğru mudur dayı?
M:Aynen öyle yegenim. Kemal nerede? Bir konuyu açmam gerek.
O:Beni izleyin.
Orijini takibe koyulduk. Bir odaya girdik. Bu hikayenin tüm demirbaşları oradaydı. Orijin, Katre, Kemal, Nergiz, Filiz, Açelya. Kimi istersen vardı.
H:Açelya!
Aç:Hatem!