Ceyhun eşyaları topladı ve parmaklıkların arkasına geçirdi. Ekibi ile çalışmalara başladı. Önceden Yöneticiye ihtiyacımız vardı fakat bu sefer Ceyhun denilen doktor ile olacaktı. Umudumuz bu yöndeydi.
Eşim Nergiz ile son kez konuştum. Evet anlatıcılığı tekrar devralıyorum. Albay pek konuşamıyor.
K:Eskisi gibi. Sen, ben, Memduh ve Munise.
N:Bu sefer daha çok ve daha güçlü. Yine de korku var içimde.
K:Azalacağız korkusu.
N:Evet. Titriyorum bazen. Yeterince ölüm görmüşken burada uyuşarak ölmek varken bir amaç uğruna savaşmak benlik ama...
K:Bilemiyoruz. Yöneticinin ölmesi bu taku düzeltmeyecek. Bizi de mutlu etmeyecek. içimiz soğumayacak. Kaybın Orhanı geri getirmeyecek. Ve daha nice insan dışarıda hırlayacak. Et peşinde duracak. Yaşayanlar birer birer düşecek. Tıpkı bizim gibi.
N:Düşeceğiz. Birer birer. Yine de kabul ediyoruz.