Öncelikle panpalarım bir konudan bahsetmek istiyorum, tarih derslerinde duyarsınız Osmanlı ordusu aldı başını gidiyorken bazı yerleri toprağına katmaz ve seferi sonlandırırdı.

Mesela Bir dönem Kanuni Fransız kralı Fransuva\'yı esaretten kurtardıktan sonra Kral Şarlken\'i kuzey almanyaya kadar kovalamış, ancak oraları topraklarına katmadan dönmüştü. Çünkü osmanlı Padişahları bir sefere çıkmadan önce seferin mâliyetini, ve sefer sonrası ganimeti, bünyeye alınacak toprakların Maaliyetlerini (Kanalizasyon sistemi, Vergi sisteminin oturtulması, cami inşaası ve envayi çeşit yatırım kaynaklı masraf)
Güzelce düşünüp tartıp kârlı ise sefere çıkardı.

Bu ek bilgiyi Osmanlının seferlere ne kadar önem gösterdiğini ve dikkat ettiğini belirtmek için yazdım. Şimdi gelelim lojistik sistemine:

Osmanlı bir sefere çıkarken ne olur ne olmaz diye fazlasıyla yiyecek alırlardı. Ancak hepsini istanbuldan yola çıkartmazlardı.

Aylar öncesinden sefer güzergahındaki ambarlarda yiyecek depolanır, güzergah üstündeki şehirlerde fiyat tespiti yapıldıktan sonra ordunun geleceği haber verilir, ve ürünlerini biriktirmeleri sağlanır, ordu geldiğinde orduya satılırdı.

Ayrıca ekmek kolay küflenen bir şey olduğu için güzergah üzerine devasa fırınlar yaptırır, ordunun ekmek ihtiyacını taze bir şekilde karşılardı.

Tüm bunlarla birlikte Osmanlıda orducu esnafı diye bir şey vardı, bunlar orduyla beraber hareket eder, ordunun yiyecek ihtiyacını karşılardı (parayla tabi)

Son olarakta akıncılarımız avlara çıkar sülün vb. Ne bulabildilerse avlar, bu sayede ihtiyaçlarını azaltırlardı.

Kısaca Osmanlı müthiş bir sistemle ordusunu en iyi besleyen devletlerden birisiydi. Böyle bir beslenme askere güç-moral olarak geri dönüyordu. Belki de başarılarının sebebi buydu.

Başka bir tarih başlığında görüşmek üzere, selametle kalın.

Edit:Yazar yazmaz çügüleyen neden çügüledi acaba?