Hayat çok acımasız lan, şu an bunu ağlayarak yazmamda bunu kanıtlar biçimde.

Aile, arkadaşlık benim gibi duygusal bir insanı çok etkiliyor ama iyi dayanıyorum bence.

Hayatımdan nefret ediyorum beyler, az önce haklı olduğum bir konuda annem tarafından bıçaklanmaya çalışıldım, ondan birkaç saat önce aylardır buluşmak istediğim insan üstü kapalı bir şekilde benimle buluşmayı hiç istemediğini söyledi.

Aradım o konuşmadan sonra birkaç kişiyi dertleşirim lan sonuçta arkadaşlarım diye kız erkek ayırmaksızın.

Kimse açmadı.

6 - 7 kişiden hiç biri umursamadı. Bunu ilk kez yaşamıyorum, sadece neden sevilmediğimi bilmek istiyorum.

Moralim bozuk şekilde eve geldim yarım saat önce, kardeşim telefonumu durup dururken yere fırlattı bende kumandayı aldım. Kumandayı aldığım gibi boğazıma yapıştı şaka sandım bir tepki vermedim ama sıktıkça sıktı ve suratımı neyle çizdi bilmiyorum ama çenemi kanattı.

Yalan yok kardeşimin 1 kere bile bir yerini kanatmamış hatta suratına bile yumruk atmamıştım, böyle yapması aşırı sinir etti beni ve bende atakta bulunmak için üstüne koştum.

daha vurmadan çığlık atmaya başladı, huur kız. Annemde haklı olduğum halde beni ikna etmeye çalışıyor bana vuruyor, sadece itliyorum ve bana vurduğu kollarını sıkıyorum biraz. Yalan yok bir kera sıkarak damarını patlatmıştım.

Annemin hep kız kardeşimi sevmesi beni aşşırı üzüyor. Eve para kazanan size bakan benim, abim gibi evi terk etmeyen benim, aşağılanan evden kovulan benim.

Kardeşimde kaç kere erkeklere kaçtı, anneme huur, bana huur çocuğu diye bağırdı ama hâlâ sevilmeyen benim.

Erkek olmayı kolay sanıyor insanlar.

Her neyse suratımı kanattığı için bende onu birkaç kez yumruklayacağımı söyledim bu benim hakkım sonuçta.

Annemde beni itlemeyi kollarımı tutmayı bırakıp kenarıdaki bıçağı alıp üstüme koşmaya başladı. Bir şey yapmadım bıçaklasın da geberip gideyim istedim.

Bıçaklamadı.

Sonra cinnet geçirdi kendine saplayacakken tuttum bıçağı, güçlü kadın. Zor zaptettim ama parmaklarım kanıyor(şu an hala devam ediyor), biraz derin girdi fakat umursamadılar. En son odadan çıkarken arkamdan sövüyorlardı.

Şu an hala Ağlıyorum, elimde değil hayatım hiç güzel değil.

gülmek istiyorum lan, rahat hissetmek istiyorum, hadi ailem olmadı arkadaşlarım olsun istedim onlarda olmadı.

intihar düşünceleri bir geliyor aklıma, bir gidiyor.

Sanki intihar etsem her şey sona erecek gibi.

Ben bilmiyorum.

Hayal ettiğimiz hayatı hiç birimiz yaşamıyoruz biliyorum ama böyle olmasına gerek yoktu.

Umarım en kısa sürede intihar düşüncelerimi gerçekleştiririm.

Biliyorum kimse umursamayacak.

Hatırlayın beni lütfen.