vay be, en son böyle hissettiğimde 23 yaşındaydım...

kardeş, bu sadece başlangıç... sonra anlıyosun aslında herkesin bi tarafının noksan olduğunu... bunu böyle kabul etmek zorundasın, başka çaren yok... bununla yaşamaya alışmak zorundasın... ki eğer, buna takılıp kalırsan, bunu kendine dert edersen işte esas o zaman çürürsün...

ben de eskiden senin gibi düşünüyodum... şimdi ise bakıyorum, insana tahammülüm kalmamış... insanlar beni baymış artık, iyice sıkılmışım insanlardan, onlarla birlikte yapamıyorum, gördüğüm yerde kaçıyorum...

haliyle artık yalnız kalınca kafayı yiyen dallamaları görünce onları anlamakta feci zorluk çekiyorum... herif iki gün yalnız kalıyo, hemen depresyona giriyo amk...

akışta kal panpa, sana tavsiyem... her ne kadar çapsız da olsa, kalitesiz de olsa, vasat da olsa, hatta seni ilgilendirmese bile hayat bi şekilde mutlaka devam ediyo... hiç bişey yapamıyosan, hatta kuracak hiç bi hayalin bile kalmadıysa en azından günü kurtar panpa, akışta kal... bi şeyler ne kadar sıkıcı olursa olsun devam edip gitsin hayatında...

diyeceksin ki nereye kadar... ne olursa olsun, hayata devam etmek görevimiz kardeşim...

bak hasansu 52 yaşında... hayatta gerçekleşmesini istediği hiç bi hayali gerçekleşmemiş.. sabahın köründe iki poğaça yiyip metrobüse biniyo... günde en az 2 saati yolda geçiyo... üstelik senin düşündüklerini aklından bile geçirmiyo...

onun da canı var...




selametle kardeşim...