1.inanmak ile kabul etmek aynı şeyler değillerdir.Din kabullerden değil inançlardan oluşur.
2.islam dinine inanmak Kur'an'a inanarak başlamaz. Hatta Allah'a inanarak ta Müslüman olunmaz.Her şeyden önce Peygambere güvenerek Müslüman olunur. Çünkü tüm iddiaların sahibi Peygamberdir. Peygambere güvenmekte kabul değil inanç konusudur. Çünkü mantığın dışında bir iddiada bulunur: Vahiy.
Bu nedenle dinin hiçbir alanı mantığı içermez.
3.Kur'an bilimsel bir kitap değildir. içerisinde bilimsel veri bulunmaz, bu nedenle de bilimsel veri aranamaz.
4.Kur'an dini bir hitabın yazıya dökülmüş halidir, bir kitap değildir.
5.Dini bir metin harekete geçirme görevinin taşır. Bu nedenle hitab ettiği toplumun bu hitabı anlaması gerekir. Kuranın dili seslendiği toplumun dili olan Arapçadır. içerisinde yerel hikayelerden(Kıssalar) ve deyimlerden(Darb-ı Mesel) çokça barındırır. Seslendiği topluma kendi kültürlerinden ve değerlerinden örnekler gösterir. Bu nedenle Kuran indiği dönemin biliş seviyesindedir.
6.inanç sosyolojik değil pgibolojiktir. Sosyal sorunlar konjonktürün gerekliliği içerisinde şekillenir. Politika, evlilik, eğitim, ekonomi, miras, ahlak sosyolojik beşeri problemlerdir ve zamanın şartları içerisinde şekillenir.Bu durumlar dinin inanç kısmında yer almaz. Bu nedenle sosyal konudaki ayetler bağlamıyla okunmalıdır.
Son olarak;
Kuranın evrensel olan emri "Tanrıyı hatırlamak ve ona ortak koşmamak"tır. Bunun dışında ki tüm söylemleri "ezmanın tagayyürü"ne yani zamanın şartlarına göredir.O gün kabul gören değerlerden sıkça bahseder (Zıhar-Cin-Büyü-Putlar-Çok eşlilik-çocuk yaşta evlilik-el kesme vb.). Kuranda yerel ve tarihi değerlerin yer alması bu değerleri dini yapmaz. Bu nedenle Kuranın içerisindeki her şey din değildir. Zamanına ait değerlere "Mağruf" denir. Yani örf. Kuran sosyolojik konulara "mağruf"a göre davranın der. Yani yaşadığın zamanın toplumun değer yargılarına göre.
Allah Kur'anı kendine değil insana yazmıştır. Ve insan değişim içindedir.