savaş

beni bırakın kendi halime
çok bitkinim ama direneceğim
terapi ordularınızı geri çekin artık
savaşın galibi bendim
bayraklarınızı dikemeyeceksiniz
hiç daim köle olmadım
ben gazi geldim
ardıma şehitlerimi gömdüm kendim
suskun düşen ağlamazcasına realim
neden onca lafla geldin
kulağıma varıverdin ölüm?
beni kırdın iki bacağımdan gittin
biz seninle kardeş değil miydik?
aynı beşikteki kertmeydik
dün civarda çakılken şimdi sıradan kum bile değiliz
sen serseri katilin ismi
ben resmini çizdiğin ya kul
savaşın tam ortasında kurşun
yağmurunda okudum okul
ilk batışını ben gördüm güneşin
gün dönümüne sen yetiştin
kaptanı benim bu geminin
en son ben çıkarım ya panik etmeyin
adımı duymayın kaç yazar
kalbim tanıdığım en içten yazar
manzaram aynı
bakarken yine galip gelmiş diyeceksin
ben şuanda o kadar sıkkın
ve materyallerimle tıkkın
odamın içinde stres gebertmekteyim
yalnızlık tanrımın lütfu
nedense işler karmakarışık işler
kalbim sevdiğim özler
hani var ya bazen özlü sözler
onları düşünüp dolu gözler
zaman ellerimde kum gibi dağılır iken
yıllar beni taşa çeviren hokkabaz gibi
avaz avaz bağırır
hükümlü kapıda kilit
sigarama kibrit
kollara zincirden bileklik
parmaklıklara sadık yaşamak
artıkları arşivlemek yeni baştan
tantanalara kulak as
karalama defteri silgiye ilgi duyar iken
bir diken batar diline
yarıştırılan sidikken birkaç minik daha gider elden!
aslında hayat bayat ekmek
ilk fili üsluplu düşünmek
buyrulan tek göze itaat etmek!
son eylem olmalı kin beslemek.