Part 27

Hoca valizinden 3 adet mum çıkarıp hepsini takmıştı.Ve artık ışıkları söndürebilirdim.
Kapıyı kitleyip, ışıkları da kapatmıştım.

Hoca mumları üçgen şekil alacak şekilde yere dizmişti. Elimi uzatmamı istedi ve ben de uzatıp ne yapacağını beklerken bir anda valizinden küçük bir toplu iğne alıp elimi baş parmak kısmından hafifçe delmişti. Kanımı yine valizinden çıkarttığı saman kağıdına döküp dualar okuyordu.Her dua bitirişinde mumlar daha da hiddetle yanıyordu. Ve sonra hoca bana bakıp:
-Evlat şimdi senin kanını kullanmamın nedeni annenin büyü altında olması ve annenin kan bağından olmandır ve şu anlık korkacak bir şey yok.Şimdi kağıtları yakacağım. Kağıtları yakarken eğer mumlardan herhangi biri sönerse dışarıda döktüğün kaya tuzunun etkisi olmadığı ve burada yalnız olmadığımız anldıbına gelir.

Nefesimi tutmuştum. Hoca ilk kağıdı yaktı, tık yok.
ikinci kağıdı yaktı bir mum daha da alevlendi.Son kağıdı yakınca 3 mum birden söndü...