Part 24

içeri girmiştik. Annemle kan bağım yokmuş gibi hissediyor ve bu durumdan epey rahatsız oluyordum. Hocaya annem neden bu kadar ruhsuz diye sorduğumda bana:
-Evladım, gördüğün şey annen değil ve muhtemelen içeride uyuyordur.

Bunu duyduktan sonra hızlı adımlarla içeri girip baktım ve gerçekten de annem uyuyordu. Kalp atışlarımı hissedebiliyordum. Korku artık benim için kalıplaşmıştı. Hoca yanıma gelip annemi uyandırmamam gerektiğini söyledi ve zaten istesen de zor uyandırırsın demişti.

Düşünün, eve gelip kapıyı çalıyorsunuz ve kapıyı annenizin açtığını görüp kapıyı araladıktan sonra içeri girdiğinizde annenizi bu sefer uyuklar vaziyette görüyorsunuz. Korku gerçekten iliklerimdeydi ama bunları görmezden gelmek zorundaydım...

Saat 4-5 sularıydı ve yatsı ezanını bekleyecektik.

Evde biraz durduktan sonra hoca bana abdest alıp Allah rızası için 2 rekaat namaz kılmam gerektiğini söylemişti. Abdest almak için banyoya gidecektim lakin hoca beni durdurup:
-Ben sana banyodan su getiririm. Senin şu an koruman yok evlat. Abdesti burada al ve kıl. Daha sağlıklı olur.

Part 25

Hoca ambardan su testisini alıp banyoya yönelmişti.Bir anda bana dönüp:
-Evlat, bu evde babanın büyü işleriyle uğraştığı odayı mühürlemek gerekir.O odadan metafiziksel uyarılar alıyorum. Yatsı ezanı okunmadan evin çevresini kaya tuzuyla çevrelemen gerekir.

Annemin turşuluk ve tarla işleri için kullandığı yarım çuval kaya tuzu hemen ambarın altında vardı.O sırada dışarı çıkıp evi kaya tuzuyla çevreleyecektim. Zaman kaybetmeden kaya tuzunu sırtlamış, direk dışarı çıkmıştım. Kaya tuzunu dökmeye evin alt kısmından başlamıştım...

15 dakika içinde evin yarısını kaya tuzuyla çevrelemiştim. Sonra... Bir gariplik sezmiştim...
Babamı sırtladığımdaki jandarmaya benzer bir adam.Çok kamburdu ve hayatımda bu kadar biçimsiz birini görmemiştim. Bana bakıp gülüyordu ve korkudan çuvalı bırakıp eve koşmuştum.

Adımlarımı hızlandırmıştım. Kafayı yeme noktasına gelmiştim!Tam evin kapısına yönelecekken...

Part 26

Bismillah... Vallahi sürekli giriş yaptığım kapı yerinde yok, onun yerine kızıl sarmaşıklar, kokuşmuş kurbağa ölüleri vardı.O kadar büyük bir çığlık atmıştım ki.Gördüğüm halüsilasyonun etkisinden uyanmıştım.

Kendime geldiğimde kaya tuzu baş ucumdaydı. Hızlıca ve temkinli şekilde evi çevreleyip olabildiğince hızlı şekilde kendimi eve atmıştım.Eve girdiğimde hoca namaz kılıyordu.
Selam verip, duasını tamamlayıp yanıma oturdu.Ve bana:
-Merak etme evlat. Allah her derde bir deva verir. Sana devayı veren Allah olacaktır. Ben sana sadece Allah'ın izniyle yardımcı olacağım.Ve inşallah bu durumu atlatacaksın.Al,testisi su doldurdum hemen abdestini alıp namazını kıl evlat.

Hemen abdestimi alıp namazımı kılmıştım.Dua kısmında bu dertten kurtulmayı en içten arzularımla Allah'tan dilemiştim. Artık mutluluğu istiyordum. Duamı da tamamladıktan sonra saate baktığımda 7'yi gösteriyordu. Yatsı ezanına yarım saat kadar kalmıştı...

Ve yatsı ezanı okunmaya başladığında hoca birden ayağa kalkıp ve ellerini semaya açıp Fatiha Suresini sesli şekilde okumaya başlamıştı. Sonra, tekrar yere oturup fısıldama şeklinde dualar okuyup valizini ikimizin arasına hiza olacak şekilde koymuştu.Ve hoca :
-Evlat, kapıyı kitle ve ışıkları kapat;başlıyoruz.

Rezerve

Yazzzzzz

Seri yaz panpam

Yazsana panpistoskos

Part 27

Hoca valizinden 3 adet mum çıkarıp hepsini takmıştı.Ve artık ışıkları söndürebilirdim.
Kapıyı kitleyip, ışıkları da kapatmıştım.

Hoca mumları üçgen şekil alacak şekilde yere dizmişti. Elimi uzatmamı istedi ve ben de uzatıp ne yapacağını beklerken bir anda valizinden küçük bir toplu iğne alıp elimi baş parmak kısmından hafifçe delmişti. Kanımı yine valizinden çıkarttığı saman kağıdına döküp dualar okuyordu.Her dua bitirişinde mumlar daha da hiddetle yanıyordu. Ve sonra hoca bana bakıp:
-Evlat şimdi senin kanını kullanmamın nedeni annenin büyü altında olması ve annenin kan bağından olmandır ve şu anlık korkacak bir şey yok.Şimdi kağıtları yakacağım. Kağıtları yakarken eğer mumlardan herhangi biri sönerse dışarıda döktüğün kaya tuzunun etkisi olmadığı ve burada yalnız olmadığımız anldıbına gelir.

Nefesimi tutmuştum. Hoca ilk kağıdı yaktı, tık yok.
ikinci kağıdı yaktı bir mum daha da alevlendi.Son kağıdı yakınca 3 mum birden söndü...

Part 28

O an yaşadığım korku kelimelerle anlatılamazdı. Hoca, sakin olmamı söyledi ve asla gözlerini ondan ayırmamamı da eklemişti. Lakin mumlar sönmüş ve karanlıktı her yer. Sadece hocanın sesinin geldiği tarafa doğru bakıyordum

Birden kitli kapının açılma sesi geldi! Hoca uyarmıştı:

-Sakın oraya bakma!

Oraya bakmıyordum ama o kadar terlemiş ve korkmuştum ki titremeye başlamıştım. Hoca yavaş yavaş mumlardan bir tanesini yakacağını söylemişti.

Hoca mumu yakmıştı. Etrafts sessizlik hakimdi. Kapıya doğru bakamıyordum.Bir anda korkunç bir çığlıkla kapı sert şekilde kapanmıştı. Hoca hala oraya doğru bakmamamı söylemişti.Ve ağzından mübarek Felak Suresinin ayetleri çıkmaya başlamıştı.

\'Kul euzu Bi rabbil felak\'

ilk ayeti okuduğu anda evde sarsıntılar oluşuyordu.

\'Min şerri ma halak\'

Sarsıntı yerini kapı gıcırdamasına bırakmıştı.

\'Ve min şerri ğasigin iza ve gab\'

Sessizlik hakimdi.

\'Ve min şerrinneffasati fil\'u kad\'

Sessizlik sürüyordu.

\'Ve min şerri hasidin iza hased\'

Diğer iki mum kendiliğinden yanmaya başlamıştı!

Hoca derin bir nefes almıştı. Bense olayın şokunda tir tir titriyor ve ecel terleri döküyordum. Hoca sakin olmamı söylemişti. içimden dualar ediyordum.

Kapı tekrar gıcırdamaya başlamıştı. Hoca direk annemin geldiğini ve onla asla konuşamamam gerektiğini söyledi. Tamam hocam diyerek sustum. Annem gelip hocanın tam yanına oturdu. Ve bir anda hocaya sağ elini uzattı. Hoca bende kullandığı toplu iğneyi onda da kullanıp onun baş parmağına batırdı. Hiç tepki vermemişti. Hoca, annemin kanını, yeni saman kağıtlarına sürüp bu sefer özel arapça yazılı bir kutu benzeri cisim içine koydu. Kutuyu annem eline alıp üç mumun ortasına koydu. Hoca bana bakıp:

-Okuyacağım duadan sonra annen sana bakar ya da eliyle seni işaret ederse, ikimizden biri buradan sağ çıkamayacak. Bu büyüyü yapan kişi - yani baban- o kadar büyük bir kin beslenmiş ki gözü hiçbir şeyi görmemiş.Ama bu işten Allah\'ın izniyle kurtulacağız.

Part 29

Hoca dua okumaya başladığı anda mumlar hızlı şekilde hareketlenmeye başlamıştı.Dua okumayı bitirdiği anda...

5 kez ard arda:
-'Ya erhamer rahimin'

Söyleyip, mumların ikisini söndürmüştü.

Annem bana işaret etmemiş ve bakmamıştı. Hoca aynı ciddiyetle devam ediyordu. Annemin 3 mumun ortasına koyduğu kutuyu alıp içinden çıkardığı bir kağıdı yakmıştı. Derin bir sessizlik hakimdi. Hoca güler yüzüyle bana bakmaya başlamıştı.Ve ekleyip:

-Evlat ışıkları açabilirsin...

Part 30

Kalkıp ışıkları heyecanla açtığım zaman annem hafif bir inlemeyle bir anda yere yığılmıştı.Ona doğru koşacakken hoca beni durdurup:

-Meraklanma evlat! Annen bu şekilde rahatsız olabilir ama Allah\'ın izniyle bu büyüden kurtulmuş oldu. Sabah ezanına kadar ona dokunma. Sonra doyasıya sarılabilirim o senin bu dünyada güvenebileceğin tek kişi.

Hocaya nasıl teşekkür edebileceğimi bilmiyordum. Elini başıma koyup öpmüştüm ve hoca gülerek :

-Evlat, teşekkürünü rabbine et,ben sana sadece yardımcı oldum!

Ve ben de titrek sesimle cevap verdim:
-Hocam, size nasıl teşekkür edeceğimi bile bilmiyorum. Allah sizi bana gönderdi buna eminim. Allah hem bu dünyada hem ahirette yardımcınız olsun. Bana hayatın gerçek yüzünü gösterdiniz!

Hoca cevaben:
-Ben sana sadece yolunda yoldaşlık ettim evlat, hayatın gerçek yüzü kaderden ve kazadandır. Eden bulur. Zalimler ceza çeker. iyiler el üstünde tutulur.Bu böyle gider...

Babana gelince evlat, o şuan yaptığı büyünün eksıklığiyle meşgul. Misafirleri var.

Buna güleceğim aklımdan geçmezdi...

FiNAL
..

Ve en başında köye geldiğim gün aslında babamın yaptığı büyür tesiri yüzünden annem babamın cesedini yakmamı istiyordu. Cinlerin azabından kurtulmak için ama olmadı. O kaybetti biz kazandık. inananlar kazandı. Rabbine güvenenler kazandı. Rabbime şükürler olsun...

Zaman işledi. Sabah olunca anneme sımsıkı sarıldım. Yüzü mosmor olmuştu.Çok acı çekmişti. Artık o benim tek varlığımdı.Şimdi çok zaman geçti aradan, annemle şehirdeki evimizde mutlu mutlu yaşıyor eski günleri çok fazla anımsamıyoruz. Köyden de eser yok artık. Bizden sonra laf kalabalığından, kulaktan duyma bilgilerden kimse kalmadı.Çok da umrumuzda değildi artık önemli olan benim için yaşanılan ve yaşanacaklardı...

Şüphesiz biz, insanların ve cinlerin Allah hakkında asla yalan söylemeyeceklerini sanıyorduk. Oysa biz, insanların ve cinlerin Tanrı'ya karşı asla yalan söylemeyeceklerini sanmıştık.

Cin Suresi 5. Ayet

Son..

lan hocaya bari teşekkür maiyetinde bir çikolata yapıp zütürseydin adam o kadar uğraşmış amk

Eline sağlık pnp gayet güzel ve akıcıydı.

Başka hikayeler de yazacak mısın ?