Kadro ilanı tek kişilikti ancak Eda bütün şartları sağlıyordu. Sırf benimle ayrılmaması için ilk duyduğunda biraz gitmek istemese de sonuçta kadro bulması herşeyin üzerindeydi.. Ne kadar istemesem de onu bunu konuda motive ederek mülakatlara girmesi konusunda ikna ettim. iki günlüğüne istanbul'a gidip mülakatlara girdikten sonra haber beklemeye başlamıştık.. yaklaşık yirmi gün sonra sonuçlar açıklandığında Eda'nın ismi en üst sıradaydı hem çok mutlu olmuştuk hem çok üzülmüştük.. Karışık duygular içerisinde hemen hazırlanmaya başlayıp istanbul'a gidecekti Eda. Eda'nın ev ve okuluna yardımcı olabilmem için birlikte bende birlikte gitmeye karar verdim.. Mülakatlar için iki günlüğüne geldiğini saymazsak, Eda istanbul’a ilk kez geliyordu. istanbul'a geldikten sonra şehri gezdirip iyice anlatmıştım ona. Veznecilerde küçük bir daire tutup yerleştirdikten sonra Ankara'ya döndüm. istanbul esenlere beni yolculamak için gelmişti. Esenlerin hengamesinde, kehkeşanında buğulu camın ardından binlerce kişi içinden yalnızca onu görüyordum. Bir bakışı vardı otobüs hareket ederken peygamber görse gözlerinden yaş gelirdi. Ankara'ya döndükten sonra günlerce bu ayrılığa alışmaya çalıştım. Doktora, lisans ya da yüksek lisans gibi değildi. Sürekli yeni birşeyler çıkıyordu insanın karşısına Akıntıya karşı kürek çekmek gibiydi bu bilgi akışı, durduğun an geri gitmeye başlıyordun. Birbirimize yeterli zamanı ayıramıyorduk. Zaten teknolojide elverişli değildi. Bu durumdan çok şikayetçi olsakta dişimizi sıkıp birlikte olacağımız günler için katlanmaktan başka bir şey de gelmiyordu zaten elimizden.