Mardin mükemmel bir yerdi. Sokaklarında gezerken hangi yüzyılda olduğumu bir esnaf lokantasının önündeki radyodan anlıyordum. Bazı oryantalist Avrupalıların imgelendirdiği masalımsı doğulu kadın figürlerini dar sokakların başlarında görebiliyordum. Gözleri kalemli simsiyah zeytin iriliğindeki kadınları gördükçe kadim Mezopotamya’nın sırlarının sırlarına ereceğimi düşünüyordum. Gezerken bir ara havanın sıcaklığının farkına varıp beynimin buharlaşıp uçacağını hissetmiştim. Bir dükkâna girip poşu ve yöresel gömlek alıp şehre karışırsam bu sıcaklıktan kurtulacağımı düşündüm bir an ve çok az Türkçe konuşan bir amcadan poşu aldım. Yüzündeki çizgileri içtiği sigara dumanı dolduruyordu. Ankara'dan istanbul’dan bu bölge hakkında konuşmanın hüküm vermenin çok kolay olduğunu daha yeni idrak etmiştim. Daha sonra Hocalarla buluşup kazı alanına en yakın 1 saat olan ilçeye gitmek için harekete geçtik. ilçeye gittiğimizde o gün bir pansiyonda kaldık. Ertesi gün bir minibüsle Üçgözler köyüne gittik. Kazı alanın köyün yaklaşık 250 metre uzağında bir noktadaydı. Köy öğrendiğimiz kadarıyla 1989'da Terör sebebiyle boşaltılmıştı. Yaklaşık 20-30 hanesi olan bomboş hayalet bir köy görünümündeydi Üçgözler...