"Biraz geciktim beyler!"

"iyi halt ettin!"

Ali'nin bu çıkışıyla Canan'ın yüzünde oluşan sırıtış ona içten içe hayranlık besleyen Ali'nin hoşuna gitmişti. Bunu sezenin sadece ben olmadığımı zannediyorum ki özellikle hisler konusunda çok daha ileri güdülere sahip olan kızların böyle bir konu hakkında konuşmamış olması kaçınılmazdı. Özgüveni oldukça yüksek olan, aslında dışarıdan bakıldığında kibirli sayılabilecek kadar, bir kızın umursamaz tavırları aramızda hiçbir zaman basit duygusal karmaşalar olmasına imkân vermiyordu. Ali'nin platonik aşkını ilan etmesininse olanağı yoktu. Üniversite hayatımın başında da sonunda da hep aynı kişiler olmuştu zaten hayatımda. Beni onlar kadar iyi tanıyan, onları da benim kadar iyi bilen birileri yoktu zaten. Saçma sapan hikâyelerle bir araya gelsek de sonu hüsran olacağı muhtemel bir ekiple tez çalışmamızı nerede yapacağımıza karar verecektik. Hararetli bir tartışmadan sonra burnu taktan çıkmamakla meşhur dostumuz Ali, bize memleketi olan Mardin'de çalışmalarımızı yapmayı teklif etti. Böylece bölgeye aşina biriyle çalışarak avantaj sağlayabilirdik. Ayrıca kendimize has düşük, hatta bitik bütçemizle kalacak yer vb. sıkıntısı da olmayacağı için benim için de gayet iyiydi. Kafası karmakarışık olan herkes bir müddet sessizliğe büründükten sonra teklifi kabul eden ilk isim Canan oldu:

"Bana uyar!"