Çay kahve ayran faslı derken hepimizde bir yorgunluk, hafif esneme krizleri gelmeye başladı. Gece boyu hiçbirimiz yolda uyumamıştık. Ali de çok yorgundu. içeri gidip bir anahtar aldı ve babasıyla bir şeyler konuştu. Sonra da bize işaret etti. Bizler çantaları alıp ayaklandık. Köyün öteki ucundaki Alinin dedesinden kalma eve doğru gidiyorduk. Yolda giderken kendimi Sultan Ahmet'teki Japon turistler gibi hissettim. Herkes bize bakıyordu. Ali yolda geçenlerin kimine selam veriyor kiminin ise elini öpüp halini hatırını soruyordu. Geçtiğimiz sokaklar baya dardı. Yani öyle kamyonla falan yanaşamazsınız. Araba bile anca sığıyordu. Evler birbirine bitişik yapılmıştı. Çoğu tek katlıydı ve hepsi de topraktandı. Küçük pencereleri vardı.