Çoğunun pervazında oturmuş yaşlı kadınlar ellerinde tespihlerle dua okuyordu. Yalnız burada dikkat ettiğim bir şey vardı ki o da evlerin kapılarında metalden değişik figürler takılı olmasıydı. Hemen hemen her evde vardı bunlardan kimisi ok işaretine benziyor, kimisi bir çiçeği ya da yaprağı andırıyordu. Elimdeki çantanın ağırlığı ve yükselen güneşin bunaltıcı sıcağı bütün nefesimi kesmese aliye soracaktım. Ama sormadım. Nasıl olsa daha konuşacak bolca vaktimiz olacaktı. 10 dakika kadar sonra köyün çıkışındaki eve vardık. iki katlı toprak bir evdi. Ve bunun da kapısında boynuzlu bir insan kafasına benzeyen pirinçten yapılmış kabartma bir figür vardı. Ev uzun zamandır kullanılmıyormuş gibi duruyordu. Ali kapıyı açtı ve içeri geçtik. içeri girdiğimizde bizi serin bir ferahlık kapladı. Toprak evin avantajı işte. Yazın serin kışın sıcak tutar. içerisi hafif loş ve dinlendiriciydi. Alt katın girişinde küçük bir hol, kapısı olmayan odalara açılıyordu. Evin ortasında ise üst kata çıkılan ahşap merdiven vardı. Bavulları yere bıraktıktan sonra Ali hemen kızların bavulunu üst kata zütürdü. Kızlar yukarı katta yatsınlar dedi. Alttaki iki odada da biz kalırız. Yalnız ablam da bizimle kalacak dedi. Sanırım kızların erkeklerle aynı evde kalması pek uygun karşılanmaz diye milletin diline düşmemek için böyle bir şey demişti.