Güzel bir uykudan sonra akşamüstü uyandık. Saat 17 sularıydı. Daha doğrusu ben yeni uyanmıştım. Diğerleri çoktan kalkmıştı. Alinin ablası gelmiş yemek yapıyor ve kızlarla sohbet ediyordu. Ali de bir kenarda oturuyor arada bir ablasına laf atıyor, kızlara takılıyordu. Furkan ve Fatih ortalıklarda yoktu. Aliye sordum, çevrede dolaşacaklarını söylediler. Çölün ortasında Karun'un hazinesinin kalanını bulacak herhalde pekekentler dedi. Bu pekekent lafından sonra eliyle ağzını kapatsa da iş işten geçmişti. Kızlar ve ablası duymuştu. Ali hafiften kızardı bozardı, ablası ile Canan sırıtıyordu, Nurcan alinin utanmasını fırsat bilip kahkahayı patlattı. Ali daha çok mahcup oldu. Ben de pis pis sırıtıyordum. Bana gözüyle işaret etti. Biz de dışarı çıkalım diyordu. Üstümü giyindim dışarı çıktık. Ali, pek bir şey bulamazsın buralarda ama sakindir, kafanı dinlersin. Uzun uzun düşünecek vaktin olur dedi. Etraf gerçekten de çok sakindi. Alabildiğine bozkır, sıcak ufuk noktasında serap gibi buğulu görüntüler yansıtıyordu. Evin arkasına doğru yürüdük. Köye ilk girişimizdeki mezarlık diye tahmin ettiğim yer gerçekten de mezarlıktı. Gel, dedi. Dedeme bir Fatiha okuruz. ince patikadan yavaş yavaş yürüdük mezarlığa doğru indik. Servilerin altında neredeyse birbirine geçmiş onlarca mezar vardı. Hemen mezarlığın başında bir mezarın önüne geldik. Dedemin mezarı burası dedi. Mezarın önüne dikilmiş bir kaya parçası vardı. Üstüne de beyaz boyayla, elle yazıldığı belli olan derme çatma bir yazıyla Hüvel Baki, Hacı Abdullah oğlu Mehmet yazıyordu. Yanındaki mezarı gösterdi, burada da babaannem yatıyor. Dedi. Ama onun üstünde sadece Hüvel Baki yazıyordu. Bizim buralarda kadınların isimleri mezar taşlarına yazılmaz. Kadınlar kocalarının yanına gömülürler dedi. E hiç evlenmemişlerse dedim. O zaman da babalarının yanına defnedilirler dedi. Sonra mezarların arasında dolaştık biraz. Buradakilerin hepsi akrabamdır dedi. Biz yüz elli yıldır bu köyde yaşarız. Daha önce de Urfa tarafında kalıyormuş bizimkiler. Ama bazı olaylar olunca zorunlu göç etmişiz. Dedi. Nasıl olaylar dedim ben, bir yandan da yürüyerek. Babamlar bana pek bir şeyden bahsetmezler. Sorduğumda kan davası deyip geçiştirdiler hep ama ben hiçbir zaman ikna olmadım tabi. Fazla soru da soramadım. Büyükler bir şeyi noktalarsa bizde devam etmek ayıptır.