Bu cevap da beni tatmin etmemişti. Eve doğru yöneldik, dedesinin evi bir başka heybetli duruyordu. Köy, tepenin yamacına yapılmıştı ve hafiften yükseliyordu. Dedesinin evi ise en alçaktaydı. Buna rağmen en heybetli duran oydu. Sanki bir şeyleri koruyor gibiydi. Dedesinin mezarının önüne tekrar döndük. Eve gidebilmek için oradan geçmemiz lazımdı. Ali mezarın başına çöktü. Mezardan bir avuç toprak aldı ve karşıdaki eve baktı. Toprağı avucundan kum gibi mezara savururken parmağıyla evi gösterdi. Alt kattaki pencereyi görüyor musun dedi.

Evet dedim.