Yine ayrıl barış ayrıl barış derken en son barıştık uzun bi süre ayrılmadık. Kavga falan da etmedik. 2018in ramazan ayı, babam şehir dışına çalışmaya gitti. Evde her akşam kavga çıkıyor, ablamla annem babamın yokluğunu fırsat bilip üstüme üstüme geliyorlar. Ben de işsizlikten mahallede arkadaşın sucuya işe girdim arabayla su dağıtıyorum. Bi akşam eve baya geç geldim sahur vakti falandı. Bi baktım evde kimse yok. Şimdi bu durum bizim evde biraz ters bi durum. Gecenin körü evde yoklar. Annem aradım nerdesiniz diye sordum. Arkadaşına sahur yapmaya gitmişler. Babamın haberi var mı diye soruyorum yok diyolar. Eve çağırıyorum, sen kimsin lan karışıyosun falan diyolar. Ben de kapattım telefonu babamı aradım. Durumu anlattım babam da sinirlendi. Baktım 10dk sonra eve geldiler :D tabi o gece baya bi kavga ettik evde kıyameti kopardı bunlar. Neyse bu olay bunları baya çıldırtmış ki bunlar benden intikam almaya çalıştılar. Düşünün ki bir ailenin içinde ne kadar huzursuzluk olabilir? Tahmin bile edemezsiniz. Baktım hazırlanıyorlar, Merve'nin annesine gideceklermiş gecenin o saati. Diyeceklermiş ki kızın biz yokken evimize girip çıkıyo, kızınıza sahip çıkın ateşle barut yan yana durmaz. Lan ben bunları duyunca cinnete geldim iyice. Sizin olayınız benimle suçsuz günahsız elin kızını ne diye karıştırıyorsunuz olaya? Baktım duracak gibi değiller, gittim yatak odasına. Babamın 10+1 delme çelik av tüfeği var, boşalttım şarjörünü, ağzını da kontrol ettim mermi var mı diye bi çek bırak yaptım. Taktım boş şarjörü bu kapıdan çıkanı vururum dedim. Normalde gibtir lan demeleri lazım, ama geçmişte yaşanan bazı olaylardan dolayı, benim nasıl cinnet geçirdiğimi çok iyi bildikleri için korktular. Geçtiler içeri oturdular. Vazgeçirdim ama ben evde yokken de giderler bunlar diye içim içimi yiyo. Neyse o geceyi öyle atlattık. iki üç gün sonra iftar saati, odamdayım telefonda merveyle kavga ediyorum. Ama zütümü yırtıyorum o derece bağırıyorum. Komşular cama çıkıp bağırıyo yeter artık diye. Bütün mahalle beni dinliyo kısacası. Baktım ablam odaya daldı bağırmasana lan yeter senle mi uğraşıcaz falan diye üstüme gelmeye başladı. Ben de sakin sakin uyardım dedim bak çok sinirliyim, lütfen çık odadan. Bu başladı beni ittirmeye, beni mi dövücen lan, vursana lan, vursana oğlum diye ittiriyo. Ama her kelime de senkronize bi şekilde ittiriyo. Gözüm döndü yine elime ne geliyorsa yere, duvara vurdum. Odada sadece gardolapla kitaplık sağlam kaldı. Cam, ayna, müzik seti, biblo, saat, her şeyi kırdım. Ellerim kan içinde kaldı aynaya yumruk attım parçaladım. Baktım ablam polisi arıyo. Ben de evden çıktım polis gelmeden uzatım diye. Polisten korktuğum için değil, mahalleye zaten rezil olduk, bari polis gelmesin kapıya iyice rezil olmayalım diye. Aşağı indim baktım Merve kapıda, ağlıyor. Ona doğru giderken biri kolumdan tutup kendine çevirdi beni sen misin lan o bağıran diye. Zaten sinir tavan yapmış, bu avel de tam üstüne geldi, başladım adama vurmaya. Adam da bana vuruyo ama sağlam vuruyo öyle boş değil. Sonra baktım cüzdanını gösteriyo. Adam yan binada oturuyomuş, polismiş amk. Bi polise vurmadığımız kalmıştı onu da yaptık. Yine de polis diye geri vites yapmadım bağır çağır konuşuyorum napim lan polissen falan diyorum. O kimliği başta gösterecektin diyorum. Adam o kadar vurmama rağmen yarım saat beni sakinleştirmek için uğraştı, yapma bu şekilde kendi kendine zarar veriyosun falan diye baya konuştu benimle. Baktım 2 tane ekip otosu geldi kapıya. indiler arabadan soru soruyolar, olayı anlamaya çalışıyolar. Ablam da o sıra aşağı indi, merveyle göz göze geldiler. Ablam Merve'ye dedi ki hep senin yüzünden böyle oluyo huur. Merve de huur diyince dayanamadı saçlarını doladı eline ablamın. ikisine de birer tokat attım ayırdım. Polisle sakin sakin konuşuyorum derdimi anlatıyorum. Baktım babam beni arıyo.

-noluyo lan o evde yine?
+Kavga ettik nolcak baba her zamanki gibi
-lan ben sana kaç kere dedim o evi terk et diye?

Beyler ben bunu duyunca şalterlerim attı. Babama bi başladım küfür etmeye, sinir krizi geçiriyorum resmen. Polisler en son kafamı ekip otosunun kaputuna bastırarak ters kelepçeyle aldılar beni. Bindik arabaya ablam öne oturdu, biz arkaya oturduk iki yanımda iki polis :D annem de diğer ekip otosuna bindi, kardeşim evde kaldı. Çıktık yola karakola gidiyoruz. Babam ablamı aradı. Polisi istemiş telefona, ablam da verdi telefonu yanımdaki polise. Konuşmaları duyuyorum babamın sesi geliyor bana. Polise diyo ki benim evde ruhsatlı av tüfeğim var, onu çekmiş annesine kardeşine. Ne gerekiyorsa yapın bizi bundan kurtarın bıktık bu çocuktan biz artık falan diye nasıl şov yapıyor. Polis silahı duyunca şoföre geri dön olayda silah da varmış el koyucaz dedi. Kendi ağzıyla silahı teslim etti polislere :D geçtik karakola önce annemle ablamı ifadeye aldılar, çok uzun sürdü ifadeleri. Ben bi arkadaşımı çağırdım geldi benimle durdu çıkana kadar sağolsun. Sonra beni ifadeye aldılar, ifadeyi yazan polis bana aynen şunu söyledi; Kardeşim sen %100 haklısın ben eminim, ama kanunlara göre suçlusun. Ben ifade konusunda sana olabildiğim kadar yardımcı olacağım, yazarız sen de bi okursun yanlış birşey varsa düzeltirsin dedi. Başladı yazmaya ifademi, adam gerçekten baya iyi yazdı ifademi. imzaladım ifadeyi çıktım karakoldan. Mahkemeye kadar evden uzaklaştırma verdiler, evin 100 metre yakınına gitmem yasaklandı. Beyler arkadaşla karakolun o kapısından bi çıktım bir de ne göreyim? Merveyle ablaları, çardakta oturmuşlar beni bekliyorlar. Tutamadım kendimi, hüngür hüngür ağlamaya başladım. Merve kalktı, koşarak sarıldı bana. O da ağlıyor. Ablaları falan da duygulandı onlar da ağlıyo. Ben de bi yandan anlamaya çalışıyorum ablaları ne alaka burda ne işleri var diye. Meğerse bu benim annemle ablam karakoldan çıktıkları gibi Merve'nin evine gidip dediklerini yapıyorlar. Kızına sahip çık cart curt. Kadına beni kötülüyolar, Burak şöyle sinirli, böyle pgibopat işte kızınıza zarar verir. Merve'nin annesi cidden beni çok sever, annemleri orda yerin dibine sokmuş, kibarca da evden kovmuş. Hiçbir dediklerini de dikkate almamış. Çünkü söylediklerinin yalan olduğunu biliyor kadın. insanın ailesi sırtından vuruyosa, o insanın beli asla doğrulmaz beyler. Çıktık karakoldan, bizim burda bi kafe var 7/24 açık. Geçtik oraya oturduk, ben patronumu aradım arkadaşım aynı zamanda çocuk. Olayı anlattım, dükkanda kalim mi dedim olur dedi. Gittim evden eşyalarımı aldım, tekrar yanlarına geldim mervelerin. Sabaha kadar oturduk onlar anlattı ben anlattım, herkes ağlıyo, herkes aileden yaralı. Onların da annesi babası ayrı, babalarından çok çekmişler. Dağıldık sonra onlar eve gitti, ben de dükkana gittim. Dükkanın alt katı var, kanepe var bi tane gibindirik, öyle ona yattım uyudum. Üstümü bile değiştirmedim, olduğum gibi uyudum. Ellerim paramparça kan olmuş hep, başım çatlıyo, sesim kısılmış. Sabah kalktım normal işime döndüm çalışıyorum, ama kafam yerinde değil, resmen ailem tarafından sırtımdan vuruldum.