Birçok defa aklıma gelen ama bu kadarı da olmaz dediğim birçok şey başıma geldi. insanlardan her şeyi beklerdim zaten ama haksız çıksam da fena olmazdı. Hayal kırıklığı denemez ama öğrenilmiş bir karamsarlık süreci diyebilirim. Domino taşı gibi hayat, bir şey ters gidince ardından yaşanacak her şey en kötü şekilde gerçekleşiyor. Tabi ki gerçek şu; hayatın karşına neler çıkardığından çok daha önemlisi, senin bu çıkarımlarda gördüklerin, aldığın dersler ve bu olaylara karşı duruşundur. Umarım insan kendini geliştirerek ve bunları yaşayarak çıkar bu çukurdan ama ya yanılıyorsam ve her şey olayları algılayış biçimimizle yani beynimizin çalışma şekliyle, genetiğimizle ilgiliyse o zaman elden pek de bir şey gelmiyor elbette. Şanslı olanlardan olmadığımızı mı kabullenelim? Olabildiğince düzenli ve sağlıklı bir hayat bunun önüne geçer belki. Mutlu olduğun zamanlarda ne yaptığımı düşündürdü bu soru bana. Evet yazmak iyi geldi, başkasından fikir almak gibi, belki ufak tefek çözüm yolları sunuyor. Bu bambaşka bir soru işareti ve bambaşka bir konu...