Şu ana kadar anlattıklarımı kanıksayalı epey zaman oldu, hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlermiş, dert etmiyorum artık. Hatta şu an ki fikrim; iyisiyle kötüsüyle bir liman olarak görüyorum aileyi.

Aile konusundan bu kadar bahsetmem yeterli olur diye düşünüyorum. Nankörlük gibi olmasın, ellerinden gelen tüm imkanları sağladılar bana, ailemin desteğine asla yok diyemem elbet, açta açıkta bırakmadılar, var olsunlar, o eski dostlara da sevdiklerime de aileme de bana kattıkları için minnettarım herkesin içinden gelenin en iyisini, kendince en doğru şekilde yaptığı kesindir. Yine aynı şekilde benim de beklentileri gerçekleştiremediğim durumlar olmuştur. Evet bugün bu olaylar tekrar yaşansa bu denli şaşırmam ve bunalıma sürüklenmem o yüzden başıma gelenleri ders olarak alıyorum. Umarım seneye de bugünler için aynısını düşünürüm.
Uzun lafın kısası dostlar zaten hayatın gerçeği buymuş; herkes kendi dünyasında kendisi için yaşar ve kimse kimseyi anlamak zorunda değil.