Yazarken fark ettiğim bir diğer şey en ince ayrıntısına kadar duygularımı detaylandırmak, eminim okuyan sizler de fark etmişsinizdir. Belki de sağlıklı ve mutlu bir insanın çok daha kısa cümlelerle kolayca anlatabileceği şeyleri, bolca ayrıntı, ekleme ve örneklendirmelerle anlatıyorum.

Bunun 3 sebebi var; birincisi hiç şüphesiz kendimi ekgibsiz ve tam olarak doğru bir şekilde anlatabilmek, belki de yanlış anlaşılma korkusu.

ikinci sebep ise umarım olmaz diyerekten; ileride tekrar böyle bir depresyon çukuruna düşersem, okuyabileceğim ve destek alabileceğim bir yol haritası, bir yardım yazısı oluşturmak.

Nasıl ifade edilir ki? Belki saçma gelecek ama bu günleri yaşarken ne yapacağını bilmeyen, hasta ve kimsesiz bir sokak çocuğu gibi hissediyordum, üstüne de dağlarca sorumluluğu var, kaçıyor ama çözüm bulamıyor, umutsuz, yorgun, kaybolmuş, elini tutan kimse yok. Bu yazı o destek eli olsun diye yazmaktayım.

Son sebebi ise detayların sandığımdan daha önemli olduğunu fark etmem. Şöyle ki kendi durumumu referans alarak ifade etmek istiyorum; Öncesinde de dediğim gibi depresyonun salt bir sebebi yok, eğer zamanında detaylara inip, kendimle yüzleşmeyi başarabilseydim veya birine anlatmayı deneseydim bu hale gelmezdim belki de. Eskiden her şeyi dümdüz yaşayan ve detaylarla boğulmayan bir insan olarak; depresyona gireceğimi söyleseler gibtir çeker ve güçsüz bir insanın, basit bir fikri olarak geçiştirirdim.