Etrafınızda size yardımcı olmak isteyip; dışarı çık dolaş, sosyalleş diyenler olacak, ama içinizden gelmeyecek. Ne yazık ki hiçbir şeyin iyi gelmediği tanımsız kötü anlar oluyor. Şunu anlıyorum ki insanın yaslanacağı bir duvar olmalı dostlar, tek başına ayakta durmak güçlü olmak demek değildir. Az evvel insanlara güvenmenin verdiği zarardan falan bahsettik ama bu durum daha bencil bir yaklaşımdır belki. Her ne kadar kronik güvensizliğimiz olsa da etrafınızda size güvenen ve destek olan insanlar olsa eminim ki bu sürecin yükünü hafifletmenize yardımcı olur.

(bkz: insanları genellemek yanlış mıdır)

insan her şeyi anlatamıyor hak verirsiniz ki, akla gelenler dile gelmiyor;
Hayatımda hiçbir konu üzerine, bu kadar yazı yazdığımı hatırlamıyorum ve kendi hakkımda bu kadar yazabileceğimi de bilmiyordum, uzun bir şey yazmayı bekliyordum ama saatler boyu süren bir kendi kendime itiraf, yüzleşme süreci olacağını tahmin etmemiştim. inanın yazmaktan yoruldum, artık bitireceğim sanırım bu son bölüm olur. Eğer buraya kadar okuyan varsa sağ olsun.

Ve tüm bunların sonucu olarak hala ne yazık ki geleceğimi karanlık görüyorum, yanlış yolda hissediyorum. Kendi beklentilerimi karşılayamamak bir yana dursun, ailemi de hayal kırıklığına uğratacak olmanın ağırlığı çok fazla, her ne kadar bunu değiştirmek benim elimde de olsa, değiştirememek insanı üzüyor.

Ne zaman olur kestiremiyorum. Bir sonraki eklemeyi yapacak güç bulabilirsem umarım her şeyi çözümlemiş ve bir karara varmış olurum. Saygılarımla.