hayat hikayemi anlatıyorum piçleeeeeeeeeeeerrr

nese binler.

ben babamın amerika'da çalıştığı hastaneyi biliyorum, o doğum günü olayından sonra bu hastaneyi aramaya karar verdim amk..

3-4 ay geçti ben cesaretimi toplayana kadar..

anadolu lisesi mezunuyuz, az biraz ingilizcemiz de var tabi. aramadan önce biraz da kendi kendime yüksek sesle ing pratik yaptım..

nese sonra gittim postaneden bi kart aldım, galatasaray lisesinin yanındaki telefon kulübelerinden (mekan önemli beyler) hastaneyi aradım. pratik yalan oldu, kadının ne dediğini pek anlamasamda, saat farkından dolayı hastanede olmadığını öğrendim.. teli kapattı bu kadın bişiler daha söledi..

ben istiklal'de iki üç tur attım.. bi yandan da içimden ingilizceme sövüyorum..

nese sonra bi daha aramaya karar verdim..